Fotograaf: Sanne Rosbag

Kleinkunstfestival voegt smaken toe

Amsterdams Kleinkunst Festival

Tweede Halve Finale Concours om de Wim Sonneveldprijs

Gezien op: 15-04-2016 Theater Bellevue, Amsterdam


Ook de Tweede Halve Finale van het Concours om de Wim Sonneveldprijs bood weer een divers palet van kleinkunst smaken. Het festival is er in geslaagd zes totaal verschillende acts aan het publiek te presenteren. Daarmee blijft het Amsterdams Kleinkunst Festival nieuwe smaken toevoegen aan het cabaret en kleinkunstpalet in Nederland.

Anke & Hanne is het tweede duo dat in de selectie zit van de 29ste editie Kleinkunst Festival. Het duo opent met wat huishoudelijke mededelingen die ze dwars door elkaar uitspreken. Het gaat erom wat we allemaal niet moeten doen tijdens de voorstelling. Maar als we het toch willen doen, even goede vrienden. Daar haken ze meteen in op het thema van hun voorstelling: “Wat willen we.” Anke & Hanne schotelen ons een cursus voor over “willen”. In wat liedjes en crosstalks gaan ze vervolgens in op wat facetten van het willen. Het onderwerp klinkt pretentieus , maar dat maken ze niet waar. Ergens in de voorstelling wordt wel de vraag gesteld of wat wij willen ook wel echt onze wil is. Het was interessant geweest als ze die lijn verder hadden uitgespit. Nu blijft de voorstelling hangen in stukjes waarin vooral het woord “willen” centraal staat. Er zitten heel aardige facetten in de voorstelling, zoals bijvoorbeeld een lied over de mooi gepresenteerde buitenkant tegenover het onzekere innerlijk. Dat lied eindigt in een leuke parodie op de hoeveelheid vocale loopjes in de recente popmuziek. Ook de act met de wijnflessen heeft potentie, alleen wordt daar in de rest van de voorstelling niets meer mee gedaan. Even dreigt het spannend te worden als een discussie dat de één zit “te kutten” een eigen leven gaat leiden, maar de voorstelling is vooral erg braaf en tussen de lijntjes.

Heel anders is de tweede kandidaat van de avond Stefano Keizers. Het podiumbeeld bestaat uit een groot vlak vol zaagsel met rechts een vleugel en links een kruk met ukelele en microfoon. Een standaard cabaretbeeld en daarmee worden we meteen volledig op het verkeerde been gezet. Het blijkt slecht decor. Vanaf de eerste minuut maakt Stefano ons duidelijk dat we hier te maken hebben met iemand die alle theaterwetten volledig aan zijn laars lapt. De eerste tien minuten van de voorstelling zijn erg vermakelijk als hij, gekleed in een slaapzak, de heipalen slaat voor een absurd en verwarrend half uur. Niets is wat het lijkt bij Stefano. Na zijn opening zakt de voorstelling wel een beetje in. In alles wat hij doet, spot hij met de theaterwetten en dat verwart zijn publiek. Af en toe denk je ook letterlijk: “wat moeten we hiermee”. Maar ondanks dat weet Stefano met zijn tegendraadsheid en absurdisme te boeien en te intrigeren. Stefano heeft een enorme eigenheid. Zijn verhalen zijn niet te volgen. Hij houdt er ook middenin mee op om na een tijdje ook net zo hard weer mee verder te gaan. Af en toe zingt hij een liedje dat van absurde associaties aan elkaar hangt. Toch zou dat naar mijn smaak nog veel meer absurdisme mogen hebben. Stefano voegt weer een smaakje toe aan het kleinkunstpallet. Het roept wel de vraag op of Stefano dit tot een kwalitatief avondvullend programma kan uitbouwen.

De laatste kandidaat van dit Kleinkunst Festival is Anke Kuypers. Gekleed in een korte sportshort en sport-bh laat ze ons wennen aan haar klein en wat corpulente verschijning. De opmaat naar een aardig lied over de yoga-hype. Daarna schuift ze soepel in jurk en hakjes en neemt ze ons mee in haar wereld. Anke schrijft al jarenlang dagelijks een gedicht. Ze is een ware taalkunstenaar. Met weinig woorden kan ze heel veel zeggen. In haar programma zit vaart, misschien wel iets te veel vaart. Want de korte gedichtjes, die ze door haar verhaal heen op het publiek loslaat, zijn doordrenkt van taalvaardigheid en woordspelingen. Het publiek heeft soms echt tijd nodig om het kwartje te laten vallen, maar die tijd gunt ze ons vaak niet. Anke zingt en rijmt er een half uur vrolijk op los. Ze is een innemende persoonlijkheid met een prima zangstem. Haar pianist weet haar gedichtjes en liedjes perfect te ondersteunen en tilt de voorstelling daarmee naar een hoger niveau. Alle fragmentarische stukjes zijn door Anke aan elkaar geregen in een verhaal over haar vader en oma. Ook voor Anke is de wereld dus klein, maar bij Anke is klein juist ook heel mooi.

De jury koos uiteindelijk Merijn Krol, Stefano Keizers en De Fransse Eijkel als finalisten van de 29ste editie van het Concours om de Wim Sonneveldprijs. Daarmee is er weer een heel diverse en interessante finale die kleinkunstliefhebbers zeker moeten gaan zien.

Kaarten voor de finale op maandag 18 april 20.00 uur zijn te bestellen via www.delamar.nl of door te bellen naar 0900 – 33 52 627 (35 cpm).




Tim van der Sluijs




Deze pagina is onderdeel van de website www.cabaret.nl.
De cabaret-database van Nederland.
Een actueel overzicht van cabaret, kleinkunst en stand-up comedy.
 
Kijk op cabaretmatch.nl voor meer informatie over theater op maat, cabaret op maat of een muziekoptreden voor een congres, symposium of feest op maat.