“Taal is zeg maar echt mijn ding”. Dat heb ik ergens in het verleden, ruimschoots vóór het verschijnen van het gelijknamige boekje van Paulien Cornelisse, écht een keer gezegd. Denk ik. Of in ieder geval heb ik het gedacht. Dus toen ik ooit bij één of andere AKO op één of ander treinstation een beetje een amateuristisch ogend boekje met die titel zag liggen, voelde ik me meteen aangesproken. Taal ís immers – zeg maar – echt mijn ding!

Precies dáárin ligt volgens mij dan ook meteen de kracht van Paulien Cornelisse. Zij observeert alledaagse dingen en weet die op een zodanige manier in woorden uit te drukken, dat iedereen zich erin herkent. En kennelijk herkenden meer dan 500.000 mensen zich erin dat taal zeg maar echt hun ding is, want zoveel exemplaren zijn ervan over de toonbank gegaan.

In ‘Om mij moverende redenen’ doet Cornelisse eigenlijk iets vergelijkbaars op het toneel. Ze kijkt naar taal, naar alledaagse dingen, woorden, uitdrukkingen, en loopt er vervolgens met een vergrootglas omheen. Zoals het verschil tussen ‘op’ en ‘in’ het moment zijn. Of haar voorliefde voor de door haar benoemde ‘omgekeerde teleurstellingen’.

Het doet denken aan de taalkundige gedachtekronkels van Kees van Kooten, Remco Campert en Wim T. Schippers. Niet de minsten om in één rijtje mee genoemd te worden. Maar wel terecht, want Cornelisse verwondert zich op eenzelfde - en toch unieke - wijze om alledaagse taaldingen. En ze laat haar publiek zich vervolgens ook verwonderen, meestal om zaken die tot dat moment eigenlijk volstrekt vanzelfsprekend waren, maar nu je erover nadenkt: ja, gek eigenlijk.

Zo’n vraag bijvoorbeeld, of ‘shampoo voor futloos haar’ nou vóór of juist tégen futloos haar is. Zo’n vraag die iedereen zichzelf vast wel eens gesteld had - en weer vergeten was - maar wel lekker herkenbaar. En dus grappig.

Meer dan ‘grappig’ is de voorstelling van Cornelisse echter ook weer niet. Met deze voorstelling stijgt ze niet echt boven zichzelf uit. Maar wie bereid is dat voor lief te nemen, kan zich opmaken voor een vermakelijke avond vol grappige taalkundige observaties.

Nou ja, taal dus. Is nog steeds zeg maar echt haar ding. Ook op het podium. En dat maakt Paulien Cornelisse, zeg maar, echt mijn cabaretier. Om mij moverende redenen dus...

Marnix Langeveld