Fotograaf: Annemieke van der Togt

Kiki Schippers heeft voor haar derde avondvullende show wederom gekozen voor een korte titel: Meer. Na ‘Wie kijkt’ en ‘Waar’ is ‘Meer’ een voorstelling met liedjes die hoogstwaarschijnlijk genomineerd gaan worden voor de Annie M.G. Schmidtprijs. Frits Spits noemde haar de Adele van de Lage Landen en dat compliment maakt ze meer dan waar.

Haar opening in het Spaans is verrassend en heeft te maken met haar verblijf in Argentinië. Met haar beeldende liedjes rijgt ze haar conference aan elkaar en bij eerdere shows werd gezegd dat ze mooie liedjes, maar matige conferences biedt. Dat Tinder voor Schippers een thuisbezorgservice is, komt in een eerdere show bijvoorbeeld ook al terug en lijkt daarmee het beeld te bevestigen.

Alhoewel de dame met de gouden strot op radio en tv een maatschappijkritisch geluid laat horen, ontbreekt dat jammer genoeg in deze show. Schippers vindt dat je de boomer in jezelf moet omarmen en dat leidt tot een wat chaotisch lied over een logiquiz, waarbij je met een paar aanwijzingen een probleem moet op zien te lossen. Haar voorstelling zou in dat verband een logiquiz kunnen zijn, die ze zelf heeft gemaakt en uiteindelijk ook zelf weer oplost. Ze geeft hier en daar hints door middel van haar liedjes en gedurende de show geeft ze steeds meer aanwijzingen prijs over de afloop van haar voorstelling.

Haar decor is een uitvergroting van het spel Tetris. Het staat symbool voor een opeenstapeling van spullen, maar tussen de bouwstenen door zitten er nog gaten die nog gevuld moeten worden. De gaten worden wat Schippers betreft niet meer gevuld met hedonistische zaken. ‘Angst houdt je ogen dicht’ en het is juist angst die Schippers onder ogen moet komen. Het vertelt het verhaal over het goedmaken met haar overleden vader en hoe je de gaten van verlies moet vullen. De introductie van dat onderwerp wordt vrij terloops aangesneden, terwijl het een belangrijke factor is in het geheel.

De kwetsbaarheid van die zoektocht komt tijdens de voorstelling steeds dichterbij, terwijl Schippers diverse zijpaadjes bewandelt die in schril contrast staan met haar diepgang. Het geeft haar echter wel de ruimte om de interactie met het publiek te zoeken en met haar armen wijd open de bezoekers te omhelzen. Ze is een gever en niet te beroerd haar ziel en zaligheid op het podium te etaleren. De opbouw is soms wat moeilijk te volgen, maar als je iets maar vaak genoeg van een bepaalde kant bekijkt vind je altijd een oplossing. Soms moet er een deur open om deze oplossing te zien.

Kiki Schippers gelooft in één leven en paradoxaal gezien komt er meer daar waar het klaar is. Het verschil tussen haar liedjes en conferences zal blijven bestaan, maar de kloof wordt wel kleiner, tenminste als je het bekijkt als een logiquiz.

Leopold