Ook de tweede halve finale van het Groninger Studenten Cabaret Festival kon zich weer verheugen op een stampvolle Stadsschouwburg van Groningen. Het publiek dat hoofdzakelijk bestaat uit studenten zorgt altijd voor een uitgelaten sfeer en dat was bij deze jubileumeditie weer het geval. Alle kandidaten hebben een try-out tournee gehad en zijn gecoacht door regisseuse Audrey Bolder. Deze avond mochten Selma Visscher, Wouter Zevenbergen en Andries Tunru zich aan het publiek presenteren.

Selma Visscher speelt haar programma “Pieletje”. “Pieletje” staat voor Selma voor de persoon die het derde wiel aan de wagen is. Die er altijd maar een beetje bij hangt, niet echt mee doet en hooguit wordt gedoogd. Iedereen is wel eens Pieletje, maar Selma wel heel vaak. Haar opkomst oogt een beetje iel en braaf en haar eerste verhaal over Pieletje doet een beetje kinderlijk aan. Maar gaandeweg blijft er van die braafheid weinig over. Het gaat al snel over haar oversekste Vlaamse vriend en met een buitengewoon smerig, maar ook erg grappig liedje over ongesteld zijn, rekent ze even af met haar wat brave uitstraling. Haar programma gaat over eenzaamheid en niet worden gezien en gehoord. Ze zet haar relatie met haar moeder treffend neer in een lied: “Mama vraag eens hoe het met me gaat?” en ook haar vader is verderop in het programma aan de beurt. En passant speelt ze een vrij hilarisch stukje panfluit op een vol bierflesje. In haar liedjes laat ze zich op piano en accordeon begeleiden door haar broer. Selma moet duidelijk nog groeien in de rol van cabaretière. Haar brave voorkomen zit het programma een beetje in de weg. En dat is jammer, wat lef heeft ze genoeg.

Wouter Zevenbergen is student filosofie en dat is in zijn voorstelling goed te merken in zijn programma “Houvast”. Wouter opent in kleermakerszit blazend op een alpenhoorn. Een intrigerende opening, waarvan de functie mij echter een beetje ontgaat. Via de alpenhoorn komt Wouter meteen met een stukje scheppingsverhaal uit Genesis. In een paar stappen trekt hij dit naar het hier en nu met als conclusie dat God dood is. Wouters teksten zijn filosofisch van ondertoon, maar echte vondsten of nieuwe inzichten brengt hij ons niet. Zijn stand-up stukken zijn niet de beste delen van zijn programma. Als verhalenverteller komt hij veel beter tot zijn recht. Wanneer hij vertelt over zijn bezoek aan een Goeroe in de jungle weet hij zijn publiek goed mee te nemen. Maar helaas gaat ook dit verhaal eigenlijk geen duidelijke kant op. Af en toe zit er een lekkere zwarte humor in zijn voorstelling, maar het is te weinig om echt te overtuigen. Hij eindigt met een aardige Afrikaanse meezinger. Wouter heeft een aangename theaterpersoonlijkheid, maar zijn verhaal lijkt nog niet helemaal uitgekristalliseerd. Het gaat in essentie over zingeving en religie. Maar je vraagt je eigenlijk de hele voorstelling af wat hij nu precies wil zeggen.

Andries Tunru sluit als laatste halve finalist de avond af met zijn programma “Vlees, vis, wal en schip”. Andries studeerde dit jaar af aan de Koningstheateracademie en won in dit voorjaar het Amsterdams Studenten Cabaret Festival. Nu probeert hij het een stapje hoger. Andries opent met een kleine vertelling over vroeger. Een gezinssituatie met zijn ouders die nooit openlijk lief zijn voor elkaar. In zijn voorstelling zet hij de liefdeloosheid van de relatie van zijn later gescheiden ouders af tegen zijn angsten en worsteling met zijn eigen relatie(s). Hoe ga je om met de verleiding van andere mooie vrouwen waar hij eigenlijk van zijn vriendin niet naar mag kijken? Hij speelt dit uit met een aantal hilarische stukken. Vooral zijn oplossing om altijd de waarheid te vertellen aan vrouwen die avances maken, zorgt voor grote hilariteit in de zaal. Hij kan daarna bijna een minuut rust pakken om het publiek te laten bijkomen. Halverwege zit een mooi liedje over zichzelf en zijn imperfectie. Andries sluit af met een hilarische medley van kinderliedjes die hij heeft herschreven met realistische teksten die aansluiten bij de huidige tijd. Andries speelt knap met verschillende tempi. Hij neemt de tijd in de meer serieuze stukken om vervolgens de zaal helemaal los te laten gaan in hilariteit. Dat alles koppelt hij aan een sympathiek voorkomen en het nodige improvisatietalent.

Na de twee halve finales lijkt de conclusie dat deze lichting cabaretiers vooral worstelt met het thema angst en zingeving. In alle programma’s zaten een of beide thema’s als hoofdcomponent verwerkt. De jury koos uiteindelijk Benjamin van der Velden, Selma Visscher en Andries Tunru en als finalisten van het 30ste Groninger Studenten Cabaret festival. En daarmee krijgt de jubileumeditie weer een kwalitatief goede finale.

Tim van der Sluijs