Tweede halve finale Cameretten brengt cabaret voor beginners en gevorderden

Cameretten

Tweede halve finale Cameretten 2012

Gezien op: 22-11-2012 Oude Luxor, Rotterdam


In een wederom slechts half gevuld oude Luxor vond de tweede halve finale van Cameretten 2012 plaats. Na de eerste avond lag de verwachting misschien wat hoog, die werd helaas maar gedeeltelijk ingelost. De avond verliep moeizaam. Geen enkele cabaretier kreeg de zaal echt los, al viel er op zich wel genoeg te lachen en te genieten.

Martijn Hillenius mocht het spits afbijten. De opening is een tikje vervreemdend. Hij komt voor zijn voorstelling even uitleggen wat hij gaat doen. Het is een aardige openingsgrap waar hij meteen de toon van zijn voorstelling zet. Martijn maakt licht absurdistisch cabaret met een zwart randje. Het is intelligent cabaret voor gevorderden. Martijn vergt veel van zijn publiek. Even achterover leunen is er niet bij. Je moet als publiek echt je best doen om alles mee te krijgen. Een vorm die goed past bij de inhoud die hij verkondigt. Vrolijk is zijn boodschap echter niet. Het gaat over wansmaak, oppervlakkigheid, eenzaamheid, en de misvatting dat je in het leven continu gelukkig zou moeten zijn. Sleutellied in de voorstelling is een “ode” aan Freek de Jonge die van Carré terug is in de kleine zaal. “We zijn de nuance en verbeelding kwijt”. Het is een prachtige dubbele parodie. Martijn verpakt zijn scènes en overdenkingen met een aantal hele goede grappen. Voor wie er van houdt, is het heerlijke zwarte humor. Voor de mensen die de boodschap nog niet begrepen hadden, legt hij het aan het eind van de voorstelling nog een keer uit in een scène waarin hij een huilend kind op geheel eigen wijze troost. Een heel breed publiek zal Martijn zo niet gaan bekoren, maar voor fijnproevers is het smullen.

Na Martijn is het de beurt aan de eerste vrouw in deze lichting, Marijke Meems. Marijke begint met een enthousiast nogal druk dansje waarbij ze vooral in gevecht is met haar knierokje. Na het dansje begint ze omstandig iedereen te bedanken. Er volgt vervolgens een ellenlange opsomming waarmee ze de zaal in luttele minuten kwijt raakt. De vorm die Marijke heeft gekozen is erg opgefokt. Het is een nogal overspannen bedoening. De vorm heeft ze bewust gekozen, maar de vonk slaat deze avond niet over op de zaal. Marijke speelt een type waarvoor alles positief en goed moet zijn. Een vrouw die alleen maar geeft en geeft en geeft en daarmee ver over haar eigen grenzen gaat. Zij moet het verschil maken. Af en toe ontspoort ze in een tirade als het niet perfect gaat. Zoals de tirade tegen de technica wanneer deze een verkeerd muziekje instart. Het probleem is dat je het geen moment gelooft. Het komt allemaal nogal gekunsteld over. Uiteindelijk reageert ze al haar opgekropte frustraties af op een appel die veel te melig is. De appel die sowieso de schuld van alles is. Eindelijk is iets niet perfect. Dat ervaart ze kennelijk als fijn en dus vraagt ze maar of het publiek haar uit wil schelden als “kutwijf”, wat schoorvoetend wordt gedaan. Een gegeven wat je mooi zou kunnen wenden, maar ook dat gaat in een goedbedoelde poging ten onder. Al met al blijf je als publiek achter met het idee dat je naar een voorstelling hebt zitten kijken waar veel meer in zit dan er uit kwam.

Aan Tom Lash de taak de avond af te sluiten. Tom is 18 jaar en daarmee met stip de jongste deelnemer aan deze editie. Tom wil graag alles begrijpen, maar snapt langzamerhand helemaal niets meer van de wereld. Zolang hij de dingen niet begrijpt, kan hij niet slapen. Dat is het centrale thema van zijn voorstelling. Het is een flinterdun lijntje waaraan hij al zijn grappen ophangt. Het zijn eigenlijk allemaal losse gedachten en ingevingen waaraan hij één of twee grappen koppelt om snel door te gaan naar het volgende dat hij niet begrijpt. Tom grossiert in goede grappen en hij heeft leuke doorzichten. Zijn verbazing is oprecht en authentiek. Af en toe zet hij de zaal lekker op het verkeerde been. Maar Tom blijft binnen zijn thema van de hak op de tak springen. Dat maakt zijn voorstelling erg fragmentarisch. Na tien minuten heeft hij zijn punt “dat de mensheid niet te snappen is” allang gemaakt en snak je naar iets meer diepgang. Dat is echt een must voor iemand die het pad van het geëngageerde cabaret bewandelt. Maar misschien is dat van een 18-jarige ook nog iets te veel gevraagd. Tom is hoe dan ook een groot talent. Hij krijgt de zaal goed mee. Aan het eind van de voorstelling geeft hij zijn publiek nog een flinke draai om de oren, wat het publiek terecht beloont met een ovationeel applaus.

Na twee avonden Cameretten lijkt het geëngageerde cabaret aan een come-back begonnen. Veel deelnemers raken aan wezenlijke onderwerp en hebben wat te vertellen. Vanavond is de laatste voorronde en worden de finalisten bekend. Er zijn nog kaarten dus mensen kom zelf het nieuwe cabarettalent ontdekken.




Tim van der Sluijs




Deze pagina is onderdeel van de website www.cabaret.nl.
De cabaret-database van Nederland.
Een actueel overzicht van cabaret, kleinkunst en stand-up comedy.
 
Kijk op cabaretmatch.nl voor meer informatie over theater op maat, cabaret op maat of een muziekoptreden voor een congres, symposium of feest op maat.