Kees van Velthooven

Bron: www.villazeezicht.com



Villa Zeezicht begon als cabaretduo: Het Blauwe Uur, bestaande uit Jean Koolen en Kees van Velthooven. Ze maakten een bliksemstart en behaalden zelfs de halve finale van het Amsterdams Kleinkunst Festival. Het waren jongens, maar lieve jongens, om met Nescio te spreken. Iedereen had een advies en een mening voor ze. En naar iedereen luisterden ze, ieder advies werd opgevolgd en iedere mening voor waar aangenomen. Ze waren zo bezig om iedereen behalve zichzelf een plezier te doen, dat van de pure prachtige en sprookjesachtige intentie om de mooiste liedjes ter wereld te maken, te spelen en te zingen niks meer overbleef.

Alles leek kapot.

Het duo ging uit elkaar. Kees maakte filmmuziek en schreef een roman. Jean ging zijn eigen liedjes achterna.



Een VPRO-cameraploeg was op zoek naar het mooiste meisje van Texel. Ze werden door meerdere personen doorverwezen naar Claudia Reij. Het televisieteam kwam onaangekondigd bij haar aankloppen. Claudia deed de deur open met een ten hemel schreiende kater, haren door de war, kleren waarin geslapen was, bloeddoorlopen ogen. Zelfs in die staat was ze nog steeds de beste zangeres van Texel. Het VPRO-team is dat nooit te weten gekomen. Jean wist het al lang.

Hij was afwasser geworden op Texel waar hij haar had horen zingen tijdens een repetitie van het lokale gezelschap wat in Theaterrestaurant Klif 12 voorstellingen verzorgde. Hij stond tegen een pilaar geleund, hoorde haar zingen en had kippevel tot op zijn schedel.



Anderhalf jaar later was Jean verkoper op het Waterlooplein in Amsterdam. Claudia was er aan het winkelen en zat op een muurtje voor zich uit te zingen. Jean nodigde haar uit om eens een keer mee te repeteren met zijn groep Villa Zeezicht.



Ze hadden prachtige liedjes, maar nooit een richting gehad. Claudia zong bij ze en vanaf toen werd alles anders. Het werd droommuziek, die zich zonder angst in een afgrond van gevoel stortte.



In 1999 waren ze medeprijswinnaars van het Nationale Concours de la Chanson en finalisten in de Grote Prijs van Nederland.



In 2000 werden ze op de Amsterdamse Uitmarkt uitgeroepen tot de meest veelbelovende nieuwe muzikale act.



Het was moeilijk om de groep bij elkaar te houden: de gigantische belofte die de muziek inhield enerzijds, maar de langzame weg de commerciële wereld in, en de muziek die heel veel van het gevoel eiste, eisten een zware tol van de relaties binnen de band. Er waren talloze personeelswisselingen. Alleen Claudia en Jean bleven.



In april 2000 liep Kees van Velthooven met zijn contrabas op zijn rug zwoegend door een weiland. In de verte zaten twee mensen op een aarden wal te spelen en te zingen. Ze waren aan het repeteren voor een Huiskamerfestival in Den Hoorn op Texel. Ze hadden Kees gevraagd om bas te komen spelen. Het duo was, natuurlijk, Jean Koolen en Claudia Reij.

Kees is niet meer weggegaan.



In 2002 kwam hun eerste CD uit: 'Wrakhout', gevolgd door een theaterprogramma met dezelfde naam.