Beatrice van der Poel

“Ontroerende teksten, maar ook lyrisch en recht voor z’n raap, vol scherpe melancholie. Beatrice heeft een warme sensuele stem en een vanzelfsprekende dictie. Ze schuwt het experiment niet en combineert pop, jazz en soul met het Nederlandstalige lied. Met haar lapsteel-gitaar op haar schoot zingt ze de polder-blues zo bedwelmend dat ze je bij de keel grijpt en niet meer los laat.”

Na een samenwerking met Maarten van Roozendaal en Bob Fosko op de Parade in 2003 koos Beatrice na jaren in diverse Engelstalige bands te hebben gespeeld zoals Many More (2e plaats Grote Prijs van Nederland '85) Fishhospital, Beeswamp, Miss Bee Spoiled & the Lotus club, Corrie en de Grote Brokken, Swampsisters, eindelijk voor haar moerstaal.

In 2006 nam ze het album Langzaam Los op met oa. gitarist René van Barneveld, Wouter Planteijdt e.a. waarop ook het duet Langzaam Los met Van Roozendaal staat. Het album zorgde voor lovende kritieken, televisie en radio optredens. Het tweede album Hard en Hoofd, geproduceerd door Jakob Klaasse bevat het liedje Doof Licht; een samenwerking met Paul de Munnik en Mijn Spel dat Beatrice samen met gitarist/zanger Marcel de Groot schrijft en waarmee ze later een muzikaal duo vormt.

Drie theatertournee ‘s, een luisterboek met Thomas Verbogt (Het toeval dat geluk heet) en een succesvolle tournee met Marcel de Groot (Voor we verder gaan) deed haar besluiten om wederom met een band de studio in te gaan.

Het album Heelhuids werd geproduceerd door gitarist Tim Eijmaal en is een bijzondere verzameling van gedachten en fantasieën over afscheid, een ultieme liefde, verleiding, de eenzaamheid en alles wat ons “zijn“ zo bezighoudt. Op dit album eigen composities en samenwerking met o.a. de dichters Jean Pierre Rawie en F.Starik en Caroline Ligthart. Beatrice maakte de bewerkingen van beroemde songs van Nick Cave - Where the Wild Roses Grow, Kris Kristofferson - Help Me Make It Through The Night en een ode aan souldiva Etta James met een Nederlandse vertaling van At Last.

Beatrice: "Of het nu groot verdriet, boosheid, geluk of verlangen is, ik start bij één zin en een paar akkoorden op gitaar en vandaaruit ontstaat een heel verhaal. Zie en hoor mijn liedje aan als een schilderijtje; kleuren, sferen en ineens een harde scherpe penseelstreek. In die zin ben ik een soort Nederlandstalige chansonnière; ik vertaal emotie naar een lied en draag dat uit. Maar dan vanuit een Blues en Soul traditie".

Eijmaal zorgde voor de sfeervolle arrangementen, de zeventiger jaren Soul-sound à la Al Green vermengd met New Wave invloeden, Beck, the Beatles of een 40 jaren nachtclub jazz Vaudeville sfeer. Ook Mellotron en strijkers ontbreken niet.

Vanaf september 2015 speelt Beatrice "Electric Lady". Met dit nieuwe programma brengt Beatrice een hallucinerende ode aan Jimi Hendrix die 45 jaar geleden overleed. Ze bewerkte en vertaalde stukken van Hendrix tot verrassend sensuele en psychedelische klank-poëzie, gezongen op elektrisch geladen riffs en licks. Electric Lady ging op 18 oktober officieel in première in De Kleine Komedie in Amsterdam en is t/m mei 2016 te zien in de Nederlandse theaters. Reprise volgt vanaf september 2016. Thomas Verbogt schreef de theaterteksten. Naar aanleiding van de voorstelling verscheen de EP Electric Lady ; 6 eigen tracks geschreven door gitarist/producer Eijmaal en Van der Poel geinspireerd op het werk en leven van Hendrix. "Op jonge leeftijd raakte ik al gefascineerd door Hendrix, die zwarte muziek deed versmelten met soul en rock. Ik was als door bliksem getroffen door zijn enorme passie, extraverte podiumpresentatie en zijn virtuoze gitaarspel. Zijn sensationele manier van spelen, de akkoorden, de sound en zijn performance zijn uniek. Het idee om iets met dit fenomeen te doen bleef door mijn hoofd spoken, niet naspelen maar een eerbetoon aan hem!" aldus van der Poel. Het theaterconcert ontving lovende recensies **** Volkskrant ****Parool ***NRC.

De band: Tim Eijmaal: gitaar, Thijs vermeulen: bas en Daniel van Dalen: drums en percussie. ( optioneel gitaar: Thomas Bekhuis , drums: Benjamin Rheinländer

Beatrice is naast zangeres/songwriter ook stem-actrice. Ze leest regelmatig luisterboeken voor o.a. Astrid Holleeder - (Judas), Nicci French - de Bewoonde wereld / De Rode Kamer / Een Blauwe Maandag, Simone van der Vlugt - de Reünie / Vraag niet Waarom, Saskia Noort - Debet, Diana Gabaldon - De Reiziger, Astrid Lindgren - Ronja de Roversdochter.

Ze ontving in 2015 de Luisterboek Award voor het beste luisterboek van 2015: John Green - Een Weeffout in Onze Sterren.

Discografie:

2013: “ ‘t is Waar” (single)
2013: “HEELHUIDS” (cd)
2012: “de drenkeling” (remix )
2009: “Hard en Hoofd” (cd)
2006: “Langzaam Los” (cd)
1998: “Lotus Blossom” (cd)
1996: “BEESWAMP - Sweet Sticky Stuff” (cd)

Drie theatertournee’s, een luisterboek met Thomas Verbogt ("Het toeval dat geluk heet") en een succesvolle tournee met Marcel de Groot ("Voor we verder gaan" 2012 reprise 2014) deed haar besluiten om met een band de studio in te gaan, op zoek naar een nieuw geluid dat alles bij elkaar zou brengen...

Op "Heelhuids" staat een verzameling van gedachten en fantasieën over afscheid, een ultieme liefde, verleiding, verslaafd zijn aan iemand, de eenzaamheid en alles wat ons “zijn“ zo bezighoudt. "Of het nu groot verdriet, boosheid, geluk of verlangen is, ik start bij één zin en een paar akkoorden op gitaar en vandaaruit ontstaat een heel verhaal. Zie en hoor mijn liedje als een schilderij. kleuren, sferen en ineens een harde scherpe penseelstreek. Ik ben in die zin een Nederlandstalige chansonnière; ik vertaal emotie naar een lied en draag dat uit. Vanuit een Blues en Soul traditie. Artistiek vind ik "ellende" het meest interessant om over te zingen. Ik schrijf niet over bijtjes en bloemetjes maar over de donkere kant van het leven". Ik relativeer het af en toe ook, dan zit er ergens wel een ontsnapping in naar "het geluk". Mijn drijfveer is om de luisteraar in 3 a 4 minuten bij de klauwen te pakken, te roeren en te verwarren. Ik ben dolsgelukkig als ik merk dat een lied z'n werk doet.”

Het album is geproduceerd door gitarist Tim Eijmaal. Hij zorgde voor de bijzondere arrangementen, de zeventiger jaren Soul-sound à la Al Green vermengd met New Wave invloeden, Beck, the Beatles of een 40 jaren nachtclub jazz of Vaudeville sfeer. Ook Mellotron en strijkers (Frank van Essen) ontbreken niet. Na de basis opnames in de studio Marmalade Delft volgde een traject van thuisopnamen die heen en weer getransferd werden tussen Tim en Beatrice. Beatrice nam haar vocalen zelf op in haar homestudio. Zonder tijdsdruk werden de puzzelstukjes bij elkaar gelegd.

Verder werkten mee aan "Heelhuids" basgitarist Thijs Vermeulen (Sjako) en Daniel van Dalen op drums/percussie. Sven Figee (SHS) is verantwoordelijk voor alle toetstenpartijen. Naast eigen stukken is samengewerkt met onder andere de dichters Jean Pierre Rawie en F.Starik en Caroline Ligthart. Beatrice maakte bewerkingen van songs van Nick Cave, Kris Kristofferson en een ode aan Etta James’ At Last.