Eric Koller

Het was op de middelbare school dat Eric voor het eerst met zijn eigen werk op de
planken stond. Zelfverzekerd als hij was overtrof hij zichzelf ieder jaar weer op het
schoolcabaret. Z’n foto in de krant, mensen die hem nawezen en vooral het publiek dat om
hem moest lachen. Dat was de geur van de roem.

De geur die hem deed besluiten auditie te doen bij diverse toneelscholen in het land. Na
afwijzingen in Maastricht en Amsterdam werd hij aangenomen in het selectiejaar van de
Faculteit Theater van de Hogeschool voor de kunsten in Utrecht, waarna hij doorging op de
individuele richting voor theatermaker. Tijdens de eerste twee jaar van die opleiding is het
niet toegestaan om buiten de school theatrale ervaringen op te doen. Maar het bloed kruipt
waar het niet gaan kan en Eric schreef zich in voor het Groninger Studenten Cabaretfestival.
Niet zozeer met een doel als wel met de vraag: "Was hij wel zo leuk als hij dacht dat ie was?"
Na de lessen dook Eric met een paar attributen, die hij ergens in een hoek van het gebouw
gevonden had, een leslokaal in en ging aan het werk. Omdat praten in je eentje in een groot
leslokaal een beetje raar en lichtelijk overbodig leek, ontstonden er korte scènes zonder tekst waarin karakters steeds in gevecht waren met de materie.

Onder het motto: “Je staat voor een volle zaal en je kunt geen woord uitbrengen; dat is lullig.”, won Eric in oktober 1995 met zijn half uurtje ‘LULLIG’ het Groninger Studenten Cabaretfestival. Het Postbank Kleinkunst Festival nodigde hem daarop uit mee te doen aan het concours om de Wim Sonneveld prijs. Die prijs, dat klonk leuk, maar was een onzekere factor in het verhaal. Die tournee, dat was iets om over na te denken. Dit was de kans om te kijken of het beter kon. Beter. Zichzelf overtreffen. Hij was weer terug waar hij op de middelbare school gebleven was. Eerst het spel, dan komen de knikkers vanzelf wel. En de knikkers kwamen: 23 maart 1996 won Eric de Wim Sonneveld prijs met daarbij de publieksprijs. En het spel gaat door. De toon voor zijn carrière gezet. In de jaren die daarop volgde ontwikkelde hij een theatervorm die niet in het woordenboek voorkomt; Fysiek, energiek, beeldend, zonder woorden en vooral om te lachen!

In mei 1996 nodigde de Utrechtse school (Huis aan de Werf) Eric uit om op het Festival aan de Werf te spelen en het volgende seizoen een nieuwe voorstelling te maken. Een jaar later ging de voorstelling ‘JUICHEN’ in première. In de zomer van 1998 maakte Eric de drie kwartier durende voorstelling ‘3 VOOR HALF 9’.

In het seizoen 1999/2000 speelde Eric het programma “JEUK” in de diverse theaters. Een groot deel van de plaatjes die hij het publiek voorschotelde, waren geënt op een vondst van jewelste: een multifunctionele glasbak.

“ Jeuk doet lachen.” (Tubantia Twentse Courant)
“ Koller gebruikt alleen tekst om zijn visuele acts te ondersteunen. Een prima basis voor mooie humor. Gul was het applaus van een volle zaal publiek voor deze artiest die originaliteit weet te paren met een goed gevoel voor doseren.” (Noordhollands Dagblad)

Vanaf september 2000 speelde Koller de voorstelling “GEITEN” in de diverse Nederlandse theaters. In deze voorstelling maakt Eric gebruik van minimale middelen als kledingrekken, afwasborstels, wc-eend, een kapstok en een badmat. En weer weet hij het publiek te verrassen met de toepassingsmogelijkheden hiervan. In het najaar van 2001 gaat “GEITEN” in reprise.

In de zomer van 2001 speelde Koller de festivalvoorstelling “BEZET”onder andere op De Parade en
De Karavaan. Deze voorstelling was een dermate groot succes dat werd besloten “BEZET” uit te breiden
tot een avondvullende theatervoorstelling. Uiteindelijk werden het twee verhalen: “BEZET” en
“VRIJGEZELLIG”. De laatste werd voor de pauze, samen met Marja Lagrand of Audrey Bolder, gespeeld. Na de pauze speelde Koller “BEZET” als vanouds.

In het najaar van 2002 gaat “BEZET” in reprise en vanaf maart 2003 komt Eric met de nieuwe voorstelling “ZOOI”. In dit nieuwe programma gaat Koller op zoek naar de nieuwe functies van alledaagse dingen. Koller kennende geeft dat hilariteit, absurde situaties en veel ander goeds.

In de zomer van 2003 speelt Koller, samen met Silvester Zwaneveld, de voorstelling “COMPLEX” op De Parade in Rotterdam, Den Haag, Utrecht en Amsterdam. In deze voorstelling wordt er niet gesproken maar des te meer verteld. Een en ander speelt zich af in een studentenflat met alle gevolgen van dien.
De voorstelling wordt vier keer per avond gespeeld en alle voorstellingen zijn uitverkocht.

In het najaar van 2003 gaat “ZOOI” in reprise en tijdens de zomer van 2004 speelt Koller tijdens De Parade de voorstelling “ROLLERCOASTER” . Een flitsend fysiek slapstickspektakel over een rit in een achtbaan.

Vanaf oktober 2004 speelt hij de nieuwe voorstelling “BEKIJK ’T”. In deze voorstelling trekt, zoals gewoonlijk, weer een bonte stoet van personages langs. De dartspeler die in zijn zenuwen een dartpijltje inslikt, een Engelse majoor met een lampenkap als rok, een koordanser die ‘ruzie’ krijgt met het koord. Het zijn maar een paar grepen uit de vele scènes die Koller speelt.

‘BEKIJK ’T’ gaat in het najaar van 2005 in reprise en vanaf januari 2006 speelt Koller ‘FOOL KOLLER’. Dit programma is een jubileum en toch ook weer niet. In een twee uur durende show neemt Koller een greep uit bestaand repertoire opnieuw onder de loep. Jan Klaasen, het waterballet, de bejaarde met het looprek, de golver, de bingo….. Het zijn de typische weergaloze Koller-scènes. Onder begeleiding van Peter de Jong (Maxi van Mini) verdiept Koller zich in zijn eigen unieke vorm en worden deze scènes als het ware opnieuw gemasterd en gedigitaliseerd. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan en dus komt Koller in deze show ook met nieuwe scènes.

In 2006 maakt hij, gecoached door Peter de Jong de productie “Fool Koller”. Deze voorstelling betekende voor Koller de doorbraak naar de grote zalen van de Nederlandse schouwburgen. Ook het buitenland staat sinds deze show op de agenda. Koller tourt met enige onregelmaat door landen als België, Schotland en Spanje.

In de zomer van 2006 speelt Koller op de Parade de voorstellingen ‘De Trap’ en ‘Schuif Es In’. ‘De Trap’ is een fysieke slapstick zonder woorden in een jazzy jasje. Tijdens ‘Schuif Es In’ kan het publiek kiezen uit een aantal rekwisieten. Daarmee bepaalt het de inhoud van de voorstelling. Koller staat wekenlang op nummer één in verkiezing voor de Volkskrant Publieksprijs de Veer.

Hij ontwikkelde een theaterworkshop 'Hoe speel ik een wortel?' , waarin duidelijk wordt hoe theatrale personages opgebouwd kunnen worden door in de huid te kruipen van dingen en voorwerpen.
Naast het spelen van zijn voorstellingen is Koller regelmatig op televisie te zien in een komische commercial of is hij te gast in televisieshows als het NOS Sportgala.

In het najaar van 2006 staat weer een tournee van FOOL KOLLER op stapel. De voorstelling gaat in oktober in première en loopt door tot en met maart 2007.

In 2008 en 2009 is Eric te zien met de voorstelling ‘Hippopotomonstrosesquippedaliofobie’ (angst voor lange woorden), die spetterend afgesloten wordt in het Oude Luxor Theater in Rotterdam. Bij deze voorstelling worden opnames gemaakt voor de DVD die in november 2010 wordt gepresenteerd tijdens de première van Eric zijn nieuwe voorstelling ‘BULL’. ‘BULL’ speelt door tot en met december 2011 en wordt wederom afgesloten in het Oude Luxor Theater, Rotterdam en in het voorjaar van 2012 starten de try-outs voor de nieuwe voorstelling. Op 3 november 2012 ging ’Fire in the hole’ in première waarmee hij eveneens twee jaar lang door het land trok.

Nu in het voorjaar van 2014 is Eric druk met het verzinnen van nieuwe scènes voor zijn nieuwste productie 'Koller blijft thuis! Kom zelf echter uit uw stoel, spoed u naar het theater en ga naar deze unieke man kijken!




Deze pagina is onderdeel van de website www.cabaret.nl.
De cabaret-database van Nederland.
Een actueel overzicht van cabaret, kleinkunst en stand-up comedy.
 
Kijk op cabaretmatch.nl voor meer informatie over theater op maat, cabaret op maat of een muziekoptreden voor een congres, symposium of feest op maat.