Nostalgische Baartman brengt warm pleidooi

Nathalie Baartman

Voest

Gezien op: 21-01-2017 CC Griffioen te Amstelveem


Nathalie Baartman loopt dik tien jaar mee in het kleinkunstwereldje. In 2006 debuteerde ze met het cabaretprogramma “STAM”. Nathalie viel in het theater vooral op door haar eigenheid. Ze trok het publiek mee in de wondere wereld van haar totaal eigen universum. In haar vierde programma “Voest” is dat veel minder het geval, maar met haar Twentse tongval blijft ze nog steeds een apart gebakje onder de cabaretiers. Toch is met “Voest” de harder realiteit van de huidige tijdsgeest het universum van Nathalie binnen gedrongen. Het levert een mooi en verrassend geëngageerd cabaretprogramma op.

Nathalie begint haar programma met een klein a capella gezongen liedje. Een nostalgische tekst over hoe mooi, simpel en warm haar wereld was als kind. Ze schets in een paar kernwoorden de wereld van de jaren ’80 in het vredige Twentse Borne. Een wereld die ze ook graag voor haar kind zou willen. Maar het is een wereld die niet meer bestaat. Toen ze haar geboortedorp verruilde voor Amsterdam raakte ze als Twentse rariteit al snel ontheemd. Ze zocht haar weg als “kansloze” tijdens haar studie en moest het daar vooral doen met de andere kanslozen. Ze vond liefdes en verloor ze weer. En eindigde uiteindelijk volledig ontheemd in een stacaravan in Putten tussen de andere vrouwen met omstandigheden. Daar kwam ze tot het inzicht dat ze terug moest naar Borne. Maar als ze als 43-jarige weer in haar geboortedorp gaat wonen, blijkt de wereld van toen niet meer te bestaan. Dan valt het utopische beeld verschrikkelijk tegen.

Haar eigen verhaal is een metaforische vertelling voor de vluchtelingen van nu. De wereld van Nathalie is veranderd. De mensen van nu zijn vooral bang; bang voor het onbekende, bang voor terrorisme, bang voor de Islam, bang voor het zikavirus. Het zijn de hoogtijdagen van de xenofobie. En als je bang bent zoek je houvast in je identiteit. Nathalie zoekt dat houvast in het prentenboek van haar jeugd. Maar die jeugd bestaat niet meer. Als ze voor haar dochter schoenen wil kopen, wordt ze geconfronteerd met de totale eenheidsworst van de huidige jeugdcultuur, waar elke fantasie en eigenheid is uitgeramd. Er zijn geen normale schoenen meer te vinden. Alleen blingbling en roze gympen. Elk kinderfeestje is een exacte kopie van de vorige roze glitter prinsessenparty. En probeer je dochter maar eens niet in contact te brengen met de wereld van K3.

Maar ook in deze xenofobische wereld blijft Nathalie het rare gebakje. Zij is zelf xenofiel, iemand die het onbekende omarmd. Terug in Borne blijkt daar een asielzoekerscentrum te zijn gekomen en wordt ze verliefd op een Syrische vluchteling. In deze raamvertelling heeft Nathalie vele uiterst vermakelijk verhalen gevlochten. Over hoe je ouders je infantiliseren als je als volwassen vrouw weer in hun dorp komt wonen. Over lekker gek jezelf kunnen zijn. Hilarisch is het verhaal over haar gekke vriendin Tina met haar rare cadeautjes. Een ander hoogtepunt is het verhaal over de stacaravan en haar getatoeëerde buurman met een hond van honderd kilo. Mooi is vooral ook hoe ze haar tante Truus doeltreffend en simpel naar haar Syrische vluchteling laat kijken.

Met “Voest” brengt Nathalie Baartman een positief pleidooi voor warmte, liefde, betrokkenheid en gemeenschapszin. Het is een sterk cabaretprogramma doorspekt met persoonlijk engagement. Met mooie liedjes en een paar puike conferences brengt ze misschien niet haar meest aparte cabaretprogramma, maar wel een programma dat gezien moet worden.




Tim van der Sluijs




Deze pagina is onderdeel van de website www.cabaret.nl.
De cabaret-database van Nederland.
Een actueel overzicht van cabaret, kleinkunst en stand-up comedy.
 
Kijk op cabaretmatch.nl voor meer informatie over theater op maat, cabaret op maat of een muziekoptreden voor een congres, symposium of feest op maat.