Fotograaf: Adri Karsenberg

De Twentse cabaretier André Manuel zit al dertig jaar in het vak en momenteel toert hij met zijn zestiende soloprogramma Dreejklezoew langs de theaters. Manuel trekt niet vaak volle zalen en hij blijft, zoals hij het zelf formuleert, een cabaretier in de marge. Op de flyer van zijn programma staat dat er overal nog genoeg kaarten voor deze voorstelling beschikbaar zijn. Dreejklezoew ziet dat graag, omdat hij niet voor niets het tegenovergestelde van een succesverhaal is. Zelfspot heeft hij genoeg en hij weet goed wat hij doet. In zijn 30-jarige loopbaan heeft hij een bepaalde reputatie opgebouwd en hij trekt nu alleen geestverwanten en daar speelt hij op een amusante manier op in.

Zijn nieuwste voorstelling is echter wel een succesverhaal en hij verdient meer toeschouwers dan de 210 in Zwolle. Hij noemt zichzelf de Dreejklezoew, de politiek incorrecte hork, een onfatsoenlijk mens, maar dat is hij niet. Hij hangt zijn voorstelling op aan reizen naar zeven Europese steden. Dat wordt pas echt duidelijk aan het eind van het programma en dat hij op zoek is naar de zeven hoofdzonden. De zeven grote afbeeldingen die het decor vormen stellen deze hoofdzonden voor en die vallen dan pas op. 'Ik voel in de zaal de gedachte: dit zit mooi in elkaar', zegt hij en deze aanpak is vermakelijk.

Manuel staat bekend om zijn botheid en zijn niets ontziende beledigingen. Verschillende bevolkingsgroepen krijgen er ook op niet mis te verstane wijze van langs en ook het koningshuis ontkomt niet aan zijn botheid. Echt shockeren doet hij deze keer niet. Hij benadrukt dat hij op het podium wel macht heeft en dat alles mogelijk is, maar de grofheid die een beetje zijn handelsmerk is geworden, valt mee in dit programma. Hij kietelt met het nodige prikkeldraad en zijn ruwheid polijst hij met zeven goede en grappige liedjes. Een geweldige zangstem heeft hij niet, maar wat geeft dat? De essentie dringt soms hard door en stemt tot nadenken.

Manuel is zeer maatschappijkritisch en komt soms met verrassende zienswijzen. Hij schuwt controversiële onderwerpen niet en bevindt zich met zijn zwartgallige humor soms op gevaarlijk terrein. Hij deinst er niet voor terug om gevoelige thema's aan de orde te brengen en daarvoor verdient hij ook alle lof. De vrijheid van het woord is de essentie en dat sijpelt tijdens het programma steeds door. Aan de ene kant is hij hard, maar hij sluit zijn boeiende voorstelling af met een lied waarin hij zingt dat hij van alle mensen houdt. Dat is een mooie afsluiting van een voorstelling die geen moment verveelt en zijn boodschap is belangrijk genoeg. Het is wel jammer dat je niet alles even goed kunt verstaan, vooral als hij in het Duits flink te keer gaat.

Reinier de Boer