Fotograaf: Jaap Reedijk

‘We gaan ons herbezinnen, we zijn onszelf kwijt, we gaan opnieuw beginnen, op naar een nieuwe tijd.’ Opbeurende woorden van Jeroen van Merwijk in zijn oudejaarsconference die bijna volledig uit liedjes bestaat. Vanaf de eerste dag van 2019 schreef hij elke dag een lied en plaatste deze op social media en dit blijft hij doen tot en met 31 december. Het programma is dan ook nog niet af en gezien de huidige maatschappelijke ontwikkelingen kan Van Merwijk dus nog even flink aan de bak.

Bij binnenkomst beweegt Van Merwijk zich al tussen het publiek en loopt met de bezoekers mee de zaal in. In deze relaxte setting begint hij zijn voorstelling met het spelen van het Wilhelmus op een blokfluit als teken van saamhorigheid. Het vormt ook de rode draad van deze voorstelling.

Vanaf het begin weet je wat je als publiek kunt verwachten en dat zijn liedjes over de actualiteit van het afgelopen jaar. Van Merwijk is een meester in het schrijven van liedjes die, volgens hem, elk jaar de Annie MG Schmidt-prijs zouden moeten krijgen. Waarschijnlijk is het deze keer niet eens ironisch bedoeld.

Volgens de cabaretier zit er wel een pauze in de show, maar vindt hij het niks dat zijn show wordt beoordeeld op een vóór en ná de pauze, maar de interactie direct na de pauze zet wel de toon voor een voortreffelijke tweede helft. In deze helft vertelt hij ook over de ziekte van Dupuytren die zorgt voor het kromtrekken van zijn vingers. Om zijn vingers te ontlasten gebruikt hij voor sommige nummers, waaronder een ode aan Rutger Hauer en Martine Bijl, een autoharp. Het maakt de voorstelling kwetsbaar en betekenisvol.

Bij een oudjaarsconference ben je als bezoeker benieuwd naar de keuzes van de cabaretier en hoe deze worden verwerkt in de voorstelling. Naast de voorspelbare onderwerpen, zoals de Brexit, het klimaat en de overwinning van Thierry Baudet tijdens de Provinciale Statenverkiezingen is er ook ruimte voor de aanslag in Utrecht, het beven van Angela Merkel, de ontdekking van een nieuw soort sidderaal en een hilarisch uitgevoerde raptekst met diepgang en de VAR. Een lied over de VAR, waarbij zijn eigen leven nog een keer teruggekeken en opnieuw beoordeeld zou moeten worden, is een pareltje.

De voorstelling van Van Merwijk is voor de fijnproevers en biedt een originele kijk op de wereld. Met de opmerking ‘De natuur is er voor zichzelf en niet voor ons’ laat Van Merwijk zien hoe het ego van de mens profijt trekt van al het moois om ons heen. Zijn eigen ego steekt af en toe nog wel de kop op, maar de cynische kanten zijn er grotendeels vanaf. Aangezien het programma zich nog ontwikkelt zal een aantal liedjes het waarschijnlijk niet overleven, maar dat komt de voorstelling alleen maar ten goede.

Leopold