Recensie Purper


Purper leeft!

Purper met de voorstelling
PURPER’s vier jaargetijden


Gezien op: 16-10-2016 Stadsschouwburg Velsen

Cabaretgroep Purper werd in 1980 opgericht door Erik Brey. In wisselende samenstellingen met Erik Brey en Frans Mulder als de meest constante factoren, heeft Purper altijd een duidelijke identiteit gehad in het Nederlandse cabaretaanbod. Nu 36 jaar later is Purper nog steeds springlevend. In 2010 leek Purper voorgoed voltooid verleden tijd, maar de heren in rok zijn terug en hoe. Na een absentie van 6 jaar maken ze een comeback in een zeer sterke bezetting met Erik Brey, Frans Mulder, Alfred van den Heuvel en een nieuweling, Diederick Ensink.

Het binnenhalen van Diederick Ensink in de groep blijkt al snel een meesterzet. Drie mannen op zekere leeftijd en een energieke frisse jongeman geeft genoeg voer en spanning om een voorstelling lang op te teren. Daarnaast voegt Diederick muzikaal enorm veel toe en geeft hij bijna alle muzikale nummers meer cachet. En natuurlijk kan, dankzij Diederick, ook de generatiekloof als fijne troefkaart worden uitgespeeld. Het traditionele drietal van Purper spaart zichzelf daarbij niet. De hele voorstelling is doordrenkt met een heerlijke zelfspot en zelfrelativering.

Vooral voor de pauze heeft de voorstelling een erg hoog amusementsgehalte. In een vlotte aaneenschakeling van liedjes en scènes schudden zij hun publiek heen en weer tussen hilariteit en ontroering. Purper staat garant voor puur vakmanschap. Frans Mulder en ook Erik Brey zingen weer een aantal prachtige liedjes, zoals bijvoorbeeld het liedje over de angst voor dementie (Frans Mulder) of na de pauze Erik Brey over het gemis van een overleden vriend. Ze bespelen de zaal met zichtbaar plezier en gemak. Als Erik Brey een achtergrondkoortje nodig heeft, krijgt hij dat in een paar luttele tellen ook meerstemmig voor elkaar. En natuurlijk ontbreekt ook de totale nonsens niet. Het Ave Maria wordt op een hilarische manier voorzien van interpunctie. Het is een van die typische Purper acts zoals je die alleen bij Purper ziet, net zoals bijvoorbeeld de toeteract na de pauze, of de parkeerautomaatscène van Alfred van den Heuvel.

Purper zou Purper niet zijn als ook enkele maatschappelijke trends op zijn Purpers worden gefileerd. Vooral het lied over het zetten van tatoeages mag van mij worden bijgezet in de klassiekers van het cabaret. Origineel, hilarisch en zo waar! Na de pauze is, in een iets serieuzere setting, ook nog de oppervlakkigheid van smartphone-terreur aan de orde. Na de pauze de toon van de voorstelling een stuk serieuzer, hier is vooral vriendschap een mooi rode draad in de liedjes en sketches. Hoogtepunt na de pauze is een lied over dode zangers, waarvan de liedjes nog steeds hoorbaar zijn.

Purper maakt na 6 jaar afwezigheid een comeback die gezien mag worden. Met een heel eigen stijl en identiteit nemen zij een unieke plek in binnen het spectrum van het Nederlandse cabaret. Het is een zeer aangename vorm van cabaret, in een traditionele stijl zoals het eigenlijk al jaren niet meer wordt gemaakt. Het is net zoals in het lied over de fourniturenwinkel. Als na jaren afwezigheid de winkel weer open gaat, blijken opeens al die knoopjes en frutsels niet aan te slepen en super hip! Het is een mooie metafoor over hun eigen cabaretgroep. Purper bewijst dat je ook zonder grofheden of platitudes en moderniteiten een geweldige cabaretvoorstelling kan neerzetten met een vakmanschap waar menig cabarettalent nog wat van kan leren.



Tim van der Sluijs




Deze pagina is onderdeel van de website www.cabaret.nl.
De cabaret-database van Nederland.
Een actueel overzicht van cabaret, kleinkunst en stand-up comedy.
 
Kijk op cabaretmatch.nl voor meer informatie over theater op maat, cabaret op maat of een muziekoptreden voor een congres, symposium of feest op maat.