Recensie Groninger Studenten Cabaretfestival
Verrassend talent op 2de halve finale Groninger Studenten Cabaretfestival

Groninger Studenten Cabaretfestival met de voorstelling
2de halve finale Groninger Studenten Cabaretfestival

Gezien op: 27-10-2011 Stadsschouwburg Groningen

Het 25ste Groninger Studenten Cabaretfestival beleefde gisteren haar tweede halve finale in een afgeladen volle Stadsschouwburg in Groningen. Drie nieuwe talenten presenteerden zich aan het publiek en de jury. Voor de neutrale toeschouwer een aardige avond cabaret van redelijk niveau.

Net als op de eerste halve finale mocht de enige mannelijke kandidaat het spits afbijten. Jörgen Scholtens komt op met een bed op het podium en een gitaar. Hij legt snel en gemakkelijk contact met de zaal en presenteert zichzelf als “een goed mens”. Hij ziet zichzelf als moderne Robin Hood en er volgt een serie niet al te sterke grappen. Als hij vertelt over zijn moeder die koste wat het kost een homo van hem wou maken, wordt het iets interessanter, maar zijn grappen blijven wel erg voorspelbaar en voor de hand liggen. Bovendien begint zijn onnatuurlijk stemgebruik gaandeweg te irriteren. Jörgen brengt zijn teksten niet, maar staat ze continu overdreven te declameren. Ondanks dat weet Jörgen ook, naast zijn humor, te ontroeren. Bijvoorbeeld als hij vertelt hoe hij zijn radio mee naar bed neemt, waarop hij zichzelf via een bandje welterusten wenst. De blues die hij zingt over zijn verloren maagdelijkheid is grappig en heeft een lekkere ongepolijste clou. En het stuk, waarin hij als net verklaard vrijgezel zijn pik achterna loopt, is vermakelijk. Uiteindelijk kiest zijn pik een meisje uit de zaal. Zij is uitverkoren en ze wordt op zijn bed uitgenodigd. Er volgt een leuke scène op het bed die natuurlijk uiteindelijk misloopt. De cirkel is mooi rond als Jörgen eenzaam afgewezen achterblijft op bed met zijn radio-cassetterecorder waarin hij zichzelf nog een lekkere peptalk geeft.

Na Jörgen is het podium weer voor de vrouwen. Hiske Schipper komt op in een nogal onflatteuze grijze slobber joggingbroek. Het podium is gevuld met ukelele, gitaar, een stoel en een accordeon. Hiske komt uit Luttelgeest in de Flevopolder en het verhaal over het geestdodende Luttelgeest vormt de ruggengraat van haar programma dat hoofdzakelijk bestaat uit liedjes. Met het eerste liedje “Wat fijn dat wij geen Palestijnen zijn” zet ze de toon voor een buitengewoon verfrissend en vermakelijk half uur. Hiske observeert scherp en weet in luttele zinnen en met weinig woorden de onderwerpen die ze bezingt voor 300% uit te buiten. Haar kracht schuilt hem vooral in de eenvoud. Geen moeilijk geconstrueerde hoogdravende zinnen, maar simpel en effectief taalgebruik met een zeer hoog humorgehalte.Daarnaast weet ze haar liedjes zo droogkomisch en vaak zo inspiratieloos te brengen dat het haar materiaal alleen maar versterkt. Of het nou gaat over muizen die dood moeten, fitness, het niet staand kunnen plassen, seks met dieren of over lelijke mensen, het maakt bijna niet uit waarover ze zingt, zodra Hiske twee zinnen laat rijmen is het al grappig. Ze leutert het programma ontspannen aan elkaar over het leven in het dorp Luttelgeest en verandert en passant ook nog in een kerstboom, de enige rol die voor haar in het kerstspel was weggelegd. Haar zangkwaliteiten schieten echter vaak te kort, maar dat vergeef je haar graag. Hiske is een groot talent en de ontdekking van dit festival.

Vera van Zelm mag als laatste kandidaat de avond afsluiten. Vera opent niet al te origineel met de vraag of ze wel genoeg geniet en begint dan al snel van de hak op de tak te springen met veel seksgerelateerde onderwerpen. Het zijn veel losse stukjes die vaak met een gezocht tussenzinnetje als brug aan elkaar worden gekoppeld. Ze zet op een aardige manier een zoenerige tante neer die binnenkomt op een verjaardagsfeestje. En ook het stuk over Trudy Leenders, haar leraar seksuele voorlichting, is best grappig. Ze doet iets met jingels, ze heeft het over de kwaliteit van zaad die verbetert als je favoriete sportclub wint, ze doet iets met foto’s in medische folders, maar echt sterk wordt het nergens. Haar voorstelling kabbelt door. Het is niet goed, maar ook niet slecht. Uiteindelijk komt ze op een huilservice terecht. Ook hier is het idee best aardig, maar blijft een goede uitwerking uit en gaat ze er ook wel erg lang op door. Er komt nog een Utrechts typetje langs. Ondanks het totaal andere accent, lijkt het ergens toch op het eerdere typetje Trudy Leenders. Het is allemaal best aardig, maar je blijft het gevoel hebben dat het net niet uit de verf komt. De finale bestaat uit een parodie op een superhit die ook best leuk is uitgevoerd. Maar best leuk is net niet goed genoeg.

De jury kiest uiteindelijk twee voor de handliggende kandidaten voor de finale. Hiske Schipper en Yvonne America. Als derde finalist is Jörgen Scholtens gekozen.

Chris Jansen