Recensie Leids Cabaret Festival
Kleinkunst regeert op Leids Cabaret Festival

Leids Cabaret Festival met de voorstelling
Tweede voorronde Leids Cabaret Festival 2013


Gezien op: 12-02-2013 Leidse Schouwburg, Leiden

Ook bij de tweede voorronde van het Leids Cabaret Festival zit de schouwburg lekker vol. Bertram van Alphen, Jan Beuving, Nele Bauwens en Wouter Monden mogen zich aan het publiek presenteren. Na de twee voorronden blijken er opvallend veel kleinkunstachtige programma’s op het menu te staan. Er wordt vooral veel gezongen en er is ook veel muzikaal te genieten. De standup-golf van de laatste jaren lijkt voorlopig even geluwd.

Bertram van Alphen heeft zelfs een heuse kleinkunstband meegenomen naar Leiden. Hij laat zich begeleiden door een muzikaal trio van pianist, bassist en percussionist. Het verhaal dat hij vertelt gaat vooral over zichzelf. Zijn homoseksualiteit, hoe het is als niet-carnavaller in het huidige Den Bosch, het feit dat hij er 11679 dagen over heeft gedaan om te ontdekken hoe mooi de zonsopgang is en zijn tante die non moest worden. Zijn tussendoor-vertellingen zijn niet bijster interessant, zijn liedjes zijn dat echter wel. Bertram pakt met zijn band groots uit. Hij zingt een aantal prachtige liederen die soms Brel-achtig aandoen. Hij trekt je mee van klein naar groot. Het voelt een beetje als retro-cabaret. Vooral het nummer over de twee nonnen die kattenkwaad uithalen had zo uit het repertoire van Wim Sonneveld kunnen komen. Bertram levert hiermee een prachtig kleinkunstprogramma af. Geen erg hoge humorwaarde, maar wel een hoge kwaliteitswaarde.

Als tweede is Jan Beuving aan de beurt en jawel alweer een liedjesprogramma. Jan opent met een Drs P-achtige tekst over de stoptrein naar Abcoude. En halverwege dit lied is één ding al duidelijk. Wat een geweldige teksten schrijft deze man! Het is ouderwets vakwerk, compromisloos rijm van een taalstilist. Jan Beuving is misschien niet erg vernieuwend in zijn genre maar, begeleid door zijn pianist, speelt hij de zaal plat met een aantal geweldige liedjes die hij met veel vaart en humor brengt . Ook de tussendoor-teksten zijn humoristisch en onderhoudend. Hij vertelt onder andere over zijn wiskundestudie waar hij 9 jaar over deed. Jan levert en passant het bewijs dat wiskunde ook heel erg grappig kan zijn. Verderop zingt hij nog een fijne tekst over de stelling van Pytagoras, waarin hij ook nog even de abdicaties van Beatrix en de paus meeneemt. Hij heeft het over zijn voetbalelftal en PVV-vrienden en de kantineman die aan kanker is gestorven. Hoogtepunt in zijn programma is het lied over zijn oma die als 28-jarige alleenstaande vrouw gaat liften van Groningen naar Arnhem. De puzzelstukjes van zijn programma grijpen mooi in elkaar. Jan Beuving is een aanwinst voor de Nederlandse podia.

Na de pauze staat wederom en kleinkunstachtig programma gepland. De Vlaamse Nele Bauwens kruipt achter een elektrische piano en zingt daar haar liedjes. Jammer dat ze de akoestische vleugel daarvoor niet gebruikt, want het geluid van de elektronische tingeltangel klinkt een beetje goedkoop. Met haar eerste lied krijgt ze de zaal nog mee. Met een schijneinde sticht ze wat hilarische verwarring en na een tweede schijneinde volgt een lekker smerig couplet dat haaks staat op haar schattige uitstraling. Daarna wordt het echter meer van hetzelfde en verspeelt ze langzaamaan de sympathie van de zaal. Nele speelt het naïeve schattige meisje op het podium. Maar met zoet stemgeluid en schattig doen, win je geen cabaretfestival. Tekstueel schiet haar programma aan alle kanten tekort. In haar eerste praatje vertelt ze ons dat ze het absoluut niet over seks gaat hebben. Helaas houdt ze geen woord en komt er nogal wat vuilbekkerij langs. Ze legt omslachtig en zeer smerig uit hoe ze een varken slacht en verder gaat het voornamelijk over misbruik in haar relaties. Nele verliest zich 25 minuten lang in veel smerigheid en vuilbekkerij. Dit doet ze echter op zo’n onbehouwen manier dat het enigszins zijn doel voorbij schiet.

Wouter Monden mag de voorrondes afsluiten. Daar meldt zich dan de eerste en enige standup-comedian van dit festival. Het is een soort coming out over zijn eet-, rook- en drinkverslaving. Ooit woog hij 97 kilo en zag hij er afzichtelijk uit. Hij illustreert dit met een paar foto’s. Als hem het lukt om een vriendin van een gamer af te pikken en bij haar op de weegschaal staat, besluit hij het roer om te gooien. In 25 minuten tijd rekent Wouter op komische wijze af met zijn drie verslavingen. Telkens komt hij terug bij zijn huisarts die hem van de volgende verslaving af moet helpen. Rode lijn in dit verhaal is de marathon van Amsterdam die hij in oktober 2012 heeft gelopen, de ultieme overwinning op zichzelf. Wouter heeft een aantal sterke oneliners. Vooral de manier waarop hij zijn diëtiste schaakmat zet, is erg grappig. Ook de manieren waarop de maatschappij zou kunnen helpen om mensen met overmatig overgewicht te helpen, zijn leuk gevonden en misschien moet hij die eens opsturen naar de Minister van Volksgezondheid. Met een mini-musical in een ziekenhuis, waar hij zich meldt met een gapend gat in zijn kin, oogst hij een opendoekje van de zaal. Hoewel hij de zaal goed mee krijgt, blijft echte hilariteit uit. Wouter heeft een degelijk, humoristisch en onderhoud half uurtje cabaret, maar je blijft wel het gevoel houden dat er met hetzelfde materiaal meer rendement mogelijk moet zijn.

De jury koos uit de acht kandidaten Kiki Schippers , De Partizanen, Bertram van Alphen, Jan Beuving en Wouter Monden als halve finalisten. De halve finale zal daarmee een zeer afwisselende avond worden met een heel palet aan cabaretstijlen, met een groot accent op kleinkunst. Het wordt een avond die het publiek zeker gaat bekoren. Als de jury de juiste keuzes maakt, gaat dit festival ook een aardige en kwalitatieve finale tegemoet. De kwaliteit is ruimschoots aanwezig, maar de humorwaarde van het gebodene laat hier en daar behoorlijk te wensen over. Nergens in de twee voorrondes heeft de zaal echt gekookt van het lachen. En aan het publiek heeft dat niet gelegen, want de presentator Martijn Koning kreeg dat keer op keer met luttel gemak wel voor elkaar. Maar gelukkig is cabaret meer dan alleen maar lachen en wat niet is kan nog komen.



Tim van der Sluijs




Deze pagina is onderdeel van de website www.cabaret.nl.
De cabaret-database van Nederland.
Een actueel overzicht van cabaret, kleinkunst en stand-up comedy.
 
Kijk op cabaretmatch.nl voor meer informatie over theater op maat, cabaret op maat of een muziekoptreden voor een congres, symposium of feest op maat.