Recensie Amsterdams Kleinkunst Festival


Amsterdams Kleinkunst Festival met de voorstelling
Finale om Concours om de Wim Sonneveldprijs


Gezien op: 10-04-2017 De Kleine Komedie Amsterdam

Zoals het een Kleinkunst Festival betaamt, heeft het AKF sinds haar bestaan inmiddels een aardige hoeveelheid BC'ers (bekende cabaretiers) opgeleverd. Zo zijn daar Yentl en De Boer (2013), Van der Laan en Woe, Pieter Derks (beide 2005), Wouter Deprez (2004), Droog Brood (2000), Klaas van der Eerden (1999) en Rooyakkers, Kamps en Kamps (1998), om er maar een paar te noemen. Verreweg de meeste deelnemers verdwijnen echter na verloop van tijd weer in de vergetelheid, al was het maar omdat het kortetermijngeheugen van het Nederlands theaterpubliek steeds vaker gevoed wordt door televisie. Wie nog nooit zijn opwachting heeft mogen maken bij DWDD, moet wel van érg goeden huize komen wil hij/zij de zalen gevuld krijgen. Meedoen aan een prominent festival als het Amsterdams Kleinkunst Festival (in de volksmond kortweg 'AKF') kan dan ook het verschil maken.

De finale van de inmiddels alweer dertigste editie van het AKF vindt - anders dan de halve finale - plaats in de Kleine Komedie in Amsterdam. Niet geheel verwonderlijk overigens, want - met alle respect voor de oergezellige Kleine en Grote Zaal van Theater Bellevue - de Kleine Komedie past toch gewoon net iets beter als podium voor een grootse finale van een Kleinkunst Festival. En een grootse finale was het!

Na diverse selectierondes, een try-out toernee door heel Nederland en een laatste schifting tijdens de Halve Finales, mochten de overgebleven finalisten van het AKF het maandagavond 10 april tegen elkaar opnemen. Die finalisten waren dit jaar Daniëlle Schel ('Slagbeurt'), Lonneke Dort ('Want laten we wel wezen') en De Lachende Derde (Sophie de Hart en Wouter van Dijk). En alle drie de finalisten konden naar waarheid zeggen dat ze in ieder geval één keer in een uitverkochte Kleine Komedie hebben opgetreden. Dat kan ze nooit meer worden afgenomen.

Het laatste tweetal mocht het spits afbijten. Al snel wordt duidelijk dat hier een geheel nieuw genre ten tonele wordt gevoerd: de maatschappelijk geëngageerde jazz. Dat klinkt als een bijna onmogelijke combinatie, en eerlijk gezegd is dat het ook. Het hinkt een beetje op twee benen. De zang en het ondersteunende gitaarspel zijn pico bello, niets op aan te merken. Maar in de inhoud en de teksten is het vooralsnog geen hoogstaand cabaret. Een onderhoudend liedje over Tinder en de met verve gezongen smartlap aan het einde zijn de twee hoogtepunten. Maar of dat voor het winnen van een kleinkunstfestival voldoende is?

Lonneke Dort is als tweede aan de beurt en is bij vlagen wellicht nèt wat minder muzikaal dan De Lachende Derde, maar des te 'kleinkunstiger'. Met een heel geestige aanklacht tegen de extraverte mens, wint zij het publiek al snel voor zich. Haar spel gaat van hilarisch tot ingetogen kwetsbaar en alles daar tussenin. Meer dan de eerste kandidaten zoekt zij ook de interactie met het publiek en dat gaat haar schijnbaar moeiteloos af. Het wachten is nu nog op het moment dat Dort haar programma uitwerkt tot avondvullend programma, want dit voorproefje smaakt naar meer.

Tot slot is Daniëlle Schel aan zet. Ook zij - de drie finalisten zijn wat dat betreft zeer aan elkaar gewaagd - wisselt sketches af met liedjes. Die laatste zijn eigenlijk niet meer dan alledaagse taferelen en herkenbare typeringen, maar wel oorstrelend gezongen. Heerlijk om naar te luisteren op een nachtelijke autorit. Zoals Barry Stevens zou zeggen: 'vooral zo doorgaan'. En niet alleen met zingen, want ook de originele sketch met een VR-bril mag er zeker zijn. Al met al is Schel een geduchte concurrente voor de winst van AKF Sonneveldprijs 2017.

Na rijp beraad - en een mooi gastoptreden van de Wereldband - is de jury, onder voorzitterschap van Erik Pals (zakelijk directeur van het Scapino Ballet en voorheen algemeen directeur van het Ro Theater in Rotterdam), van oordeel dat de AKF Sonneveldprijs (de 'juryprijs') gaat naar Lonneke Dort. In de woorden van de juryvoorzitter: "deze vrouw hoort op een podium". Meer valt daar wat mij betreft niet aan toe te voegen. Tweede wordt Danielle Schel, die de publieksprijs in de wacht sleept. Daarmee is De Lachende Derde (wellicht daardoor niet zo heel hard lachende) derde.

De finalisten waren dit jaar aan elkaar gewaagd. Voor wie geen kaartjes voor de finale van het AKF meer kon krijgen, is er gelukkig nog een herkansing: op donderdag 13 april 2017 treden de finalisten nog een keer op tijdens AKF Roulette, op bijzondere locaties rondom het Leidseplein in Amsterdam. Ook uitverkocht? Check dan de websites van deze grootse kleinkunstenaars, want ook als een van hen onverhoopt niet mocht doorbreken, zijn ze alledrie de aandacht meer dan waard!




Marnix Langeveld




Deze pagina is onderdeel van de website www.cabaret.nl.
De cabaret-database van Nederland.
Een actueel overzicht van cabaret, kleinkunst en stand-up comedy.
 
Kijk op cabaretmatch.nl voor meer informatie over theater op maat, cabaret op maat of een muziekoptreden voor een congres, symposium of feest op maat.