Recensie Eric van Sauers


Het leed dat sterfelijkheid heet

Eric van Sauers met de voorstelling
De Lief en Leed Tour


Gezien op: 24-11-2017 De Kleine Komedie Amsterdam

Bij binnenkomst ziet het publiek een microfoon, een stoel en op een groot zwart doek de titel van het programma. Eric van Sauers komt nog vaak in zijn geliefde Toomler, de bekende comedyclub in Amsterdam, en lijkt met dit programma die sfeer te willen neerzetten. Meer dan dit heeft deze meesterverteller, die inmiddels de vijftig jaar is gepasseerd, ook niet nodig. Zijn verhalen volstaan. Hij opent met de gedachte om met het publiek het lief en leed te delen. Als een man uit het publiek tot twee keer toe hinderlijk zijn naam schreeuwt, oogst Van Sauers applaus en sympathie door hem op z’n plek te zetten. Hier laat de ervaren comedian zien dat hij volledig in controle is.

In het begin stipt hij de aanslag op Bataclan, nu twee jaar terug, even aan en zegt hij dat de geest flexibel is in het vergeten van heftige gebeurtenissen. Verder vertelt hij dat hij als vader het weerzinwekkend vindt om berichten te lezen over kinderen die van hun ouders een bomgordel om krijgen om zichzelf op te blazen. Het lijkt een serieuze avond te gaan worden, waarbij het leed van de wereld gedeeld gaat worden.

Echter zover komt het niet. Het is vooral het klein menselijk leed dat voorrang krijgt in deze voorstelling, terwijl de grote maatschappelijke thema’s nauwelijks worden uitgediept. Via anekdotes neemt hij het publiek mee met als belangrijke rode draad: wat zou je doen als je nog honderd jaar te leven hebt? De Duitse verouderingswetenschapper Andrea Maier werkt aan een ouderdomspil die het mogelijk maakt om 140 jaar oud te worden. Van Sauers vraagt zich wat je met die tijd kunt doen.

Met zijn karakteristieke articulatie schetst hij het beeld van een doemdenker die het niet ziet zitten om die pil in te nemen als je oud bent. Met zijn typerende kwetsbaarheid legt hij de beperkingen van de menselijke tijd bloot en ziet hij dat de mens er vaak achteraf achter komt dat de dromen beter waren dan de werkelijkheid. Via zeer vermakelijke zijweggetjes over zijn relatie en de gedachte dat hij geen zin heeft in mantelzorg, verkeerd gebruikte spreekwoorden en zijn irritatie over een trailer van een film, komt Van Sauers toch nog uit bij de Zwarte Pietendiscussie, slavernij en het kwetsen van mensen. Zonder grof te worden, kan hij op een zeer luchtige manier zijn punt maken, waardoor de grap niet per se dient als ontlading.

Van Sauers is een levensverteller die in de laatste scène onder de sterrenhemel een gesprek voert met zijn kinderen over leven en dood. Hij zegt hierover: ‘We verliezen onszelf in het kleine, om het grote te ontlopen’. Van Sauers is troostend en realistisch en gebruikt de tijd als veroorzaker van menselijk leed. Het publiek mag na het zien van dit programma hopen dat Van Sauers de verouderingspil toch gaat nemen.




Leopold




Deze pagina is onderdeel van de website www.cabaret.nl.
De cabaret-database van Nederland.
Een actueel overzicht van cabaret, kleinkunst en stand-up comedy.
 
Kijk op cabaretmatch.nl voor meer informatie over theater op maat, cabaret op maat of een muziekoptreden voor een congres, symposium of feest op maat.