Fotograaf:
Jaap Reeedijk

Recensie Johan Goossens


Goossens laat zijn maskers vallen

Johan Goossens met de voorstelling
Kleine pijntjes


Gezien op: 09-05-2022 De Kleine Komedie, Amsterdam

Kleine pijntjes is volgens Goossens zelf het meest volwassen programma dat hij heeft gemaakt. Als verslavingsgevoelige rende hij altijd overal achteraan. Het lijkt of hij het lot accepteert en vanuit die berusting is er een oprecht programma ontstaan. Hij geeft zich weer bloot, maar dan in figuurlijke zin. In Vlam hebben we Goossens in al zijn naaktheid kunnen bewonderen. De thrillseeker die in hem zit, heeft nu plaatsgemaakt voor iemand die oog in oog staat met de vergankelijkheid. Hij vindt een prachtige balans tussen intimiteit en de verwondering over het menselijk tekort. Twee jaar binnen zitten heeft gezorgd voor weemoed, al is het wat overdreven om de periode voor corona als vroeger te bestempelen.

Normaal begint Goossens zijn voorstelling met een openingslied en nu hij dat achterwege laat en het ook benoemt lijkt de voorstelling in het begin niet op gang te komen. Hij blikt terug op zijn coronaperiode en dit gedeelte slaat nog niet direct aan in een theater waar er toch nog wel wat lege plekken te zien zijn. Als we het dan toch over vroeger hebben dan zou de zaal vroeger uitverkocht zijn. De mensen die er waren, inclusief een Belgische schoolklas, hebben na de wat roestige start kunnen genieten van een man die worstelt met de veranderingen in het leven.

Zijn programma zit vol anekdotes en dat is best uniek voor iemand die zegt dat hij de laatste twee jaar niks heeft meegemaakt. Hij voelde zich Anne Frank met een Netflix account. Hij blikt bijvoorbeeld terug op de periode toen hij in 2006 het Groninger Cabaret Festival won en zelf een impresariaat verzon dat de boekingen voor hem deed. Tevens komt zijn deelname aan Wie is de mol nog langs. Maar Goossens, de schrijver van diverse boeken, komt het best tot zijn recht als hij vertelt over het onderwijs en zijn zoektocht naar een Franse gay pornoacteur (François Sagan of Sagat, de stukjesschrijver is niet bekend in die kringen) met wie Goossens graag nog een pornofilm wil maken. Het doet denken aan zijn vorige, zeer goed ontvangen shows.

Tussen de anekdotes door laat Goossens zijn kwetsbaarheid zien als de dood van zijn vader ter sprake komt. Hij vertelt liefdevol over die periode en dat heeft geresulteerd in een paar schitterende liedjes. Het lied waarin hij zingt dat hij wat liever voor zijn moeder zou willen zijn, mag wat mij betreft genomineerd worden voor de Annie M.G. Schmidtprijs. Ook het lied over mantelzorg is van grote schoonheid. En als je als cabaretier vertelt dat het op veler verzoek is dan kun je ook nog eindigen met een lied uit een vorige show. Het is volgens Goossens de mooiste manier om een voorstelling te eindigen.
De eindigheid speelt een grote rol in deze show en als je, zoals Goossens, met je neus op de eindigheid hebt gestaan, dan moet het geen verhaal worden dat je nog tachtig keer gaat vertellen. Sommige herinneringen mogen niet te snel vervagen en daarmee houdt hij het verhaal juist springlevend. In het maken van een volwassen programma is Goossens meer dan geslaagd. We hebben allemaal kleine pijntjes en die vergeet je even tijdens de show. Maar als de maskers vallen dan schuilt daaronder iets wat de pijn overstijgt.



Leopold




Deze pagina is onderdeel van de website www.cabaret.nl.
De cabaret-database van Nederland.
Een actueel overzicht van cabaret, kleinkunst en stand-up comedy.
 
Kijk op cabaretmatch.nl voor meer informatie over theater op maat, cabaret op maat of een muziekoptreden voor een congres, symposium of feest op maat.