Amsterdams Kleinkunst Festival
Dat zie je een ander niet doen
Je kunt het ook van de positieve kant bekijken. Visscher mocht weliswaar bijna twee jaar niet optreden, maar had daarmee wel het perfecte excuus om eens goed bij te slapen. Kruikje en knuffels mee en diep onder de wol. En dat is ‘m goed bevallen. Sterker nog: hij wil er niet meer uit. Maar hallo, er moet toch worden gespeeld vanavond. Dat gaat ook gebeuren. We leggen ‘m gewoon met bed en al op het toneel en wachten rustig af. En als we mevrouw Visscher mogen geloven zijn de bedmomenten van hem eigenlijk complete voorstellingen. Die onrust gaat nou eenmaal nooit over. Van gevechten met donsbedden, punaises onder het bed tegen monsters en waanzinnige dromen. Probleem is alleen nog wel even om hem weer van het toneel te krijgen met z’n stretcher. Hij moet weer weg maar dat verrekt-ie vaak. Terwijl de volgende dag de Nationale Reisopera hier staat en de dag daarna Dolf Jansen. Ach laat maar, het is nu al een puinhoop.