Fotograaf: Jaap Reedijk



Cameretten

Finale Cameretten 2019

Gezien op: 30-11-2019 Oude Luxor te Rotterdam


Critici stoeien al vele eeuwen met de vraag of het bij kunst gaat om de vorm of juist om de inhoud. Met Remy Evers uit Limburg als winnaar van de juryprijs trekt de vorm tijdens Cameretten 2019 aan het langste eind. De voorstelling van Evers gaat over zijn poging om Prins Carnaval te worden, bij wijze van eerbetoon aan zijn overleden vader, die ooit deze ceremoniële functie bekleedde. De manier waarop hij dit tedere verhaal presenteert is beslist ongebruikelijk.

Evers, gehesen in wit hemd en witte onderbroek, opent zijn show in steenkolenengels, laat hierna zijn licht schijnen op de rolluikenbranche, vertelt vervolgens het publiek dat hij ooit te vondeling is gelegd in een krantenbak uit Japan waardoor hij eigenlijk een samoerai is en tiert daarna met cape (en nog steeds in witte slip) op Sardou’s ‘Les Lacs du Connemara’ over het podium. Dit alles oogt erg onsamenhangend, wat deels ook zo is, hetgeen de jury echter nadrukkelijk ontkracht: “De opbouw van zijn programma lijkt nonchalant maar zit heel zorgvuldig in elkaar.”

Dat Evers is afgestudeerd aan de Koningstheateracademie is na het zien van zijn voorstelling evident. “Meteen in de eerste scène wordt het duidelijk dat Remy een groot acteertalent heeft met een goed gevoel voor timing. […] Zijn associatieve voorstelling vol energie is absurd én beeldend én verhalend”, stelt de jury, die zijn “elastieken gezicht” prijst, “dat nagenoeg elke expressie die bedoeld was laat zien”. Wanneer de juryrapporten van de andere finalisten erbij worden gepakt, lijkt Evers precies op dit beoordelingscriterium – lees: spel en dus vorm – het goud te hebben gepakt.

Net zoals Evers, koos medefinalist, wiskundige en dertiger Tobi Kooiman – die ons erg doet denken aan Jan Beuving – voor een persoonlijk verhaal. De voorstelling van Kooiman – titel: ‘Logisch’ – gaat over zijn worsteling met het al dan niet krijgen van kinderen en dus over een gevecht met zichzelf: “Ben ik wel een goede opvoeder?”, vraagt Kooiman zich voortdurend af. De jury bejubelt zijn verhaal, “dat geraffineerd in elkaar zit”, en is lovend over de vele scherpe en veelal wiskundige grappen die hij maakt over deze thematiek.

Neem Kooimans scène over het versieren van meisjes, waar hij naar eigen zeggen niet erg goed in is, maar wat uiteraard wel vrij essentieel is bij het maken van kinderen. Kooiman zit gedurende een date met een dame op het terras, de ober arriveert en vraagt: ‘Willen jullie nog iets te drinken?’, waarna hij concludeert: “Dat weet ik niet.” Het is analytisch en misschien zelfs mild autistisch, maar het is zonder twijfel geestig.

Niettemin was de jury onderaan de streep net wat minder gecharmeerd van Kooiman dan van Evers: “Tobi staat met gemak op het podium, maar qua presentatie valt er wellicht nog het een en ander bij hem te winnen.” Hoewel die opmerking deels hout snijdt, trekt Kooiman het juryoordeel met zijn bijzonder originele eindlied wel behoorlijk in twijfel, temeer omdat hij daar de veelzijdigheid van zijn cabaretkwaliteiten toont. Wat dat betreft kent deze editie van Cameretten geen overduidelijke winnaar, wat wordt bevestigd door de publieksprijs: deze ging naar Kooiman.

De derde finalist, Henk Overdijk, kampte vooral met het probleem dat het niet zijn avond was. Want aan talent ontbreekt het niet bij hem: hoe kan je anders drie prijzen winnen tijdens de finale van het Groninger Studenten Cabaret Festival? Overdijks programma ‘Ik was erbij’, dat gaat over grote, existentiële vragen, vangt aan met een scène waarin hij als zaadcel in een wit pak als ‘eerste’ de eicel bereikt. “Ik begin maar met het enige hoogtepunt uit mijn leven”, laat Overdijk weten. Ondanks verschillende goede scènes, zoals die ene waarin hij op Benny Benassi’s ‘Satisfaction’ met een tissuedoos het mannelijk orgasme uitbeeldt, voelt zijn voorstelling als geheel niet volmaakt aan. Geruststellend is het feit dat oefening de zenuwen bedwingt en kunst baart.

Ps. De persoonlijkheidsprijs werd dit jaar uitgereikt aan een niet-finalist, Samir Fighil, die na ontvangst de zaal speels en openhartig toesprak: “Gisteren hoorde ik dat ik de finale niet had gehaald. En daar heb ik toen vervolgens ook nog een gesprek over gehad. En na dat gesprek dacht ik, ‘oké, cool, het is niet anders’. Maar toen ik naar buiten liep, werd ik steeds bozer en bozer en dacht ik: ‘motherfuckers’. En toen ben ik naar de McDonalds gegaan en heb ik twee McChicken menu’s achterover gekletst. Ja, en toen was het eigenlijk wel weer goed. […] Cameretten bedankt en ik hoop dat jullie… nee, jullie gaan van mij horen!”




Mark Coelen




Deze pagina is onderdeel van de website www.cabaret.nl.
De cabaret-database van Nederland.
Een actueel overzicht van cabaret, kleinkunst en stand-up comedy.
 
Kijk op cabaretmatch.nl voor meer informatie over theater op maat, cabaret op maat of een muziekoptreden voor een congres, symposium of feest op maat.