Recensie Markante Meiden
Drieluik biedt verrassingsmenu van cabaret

Markante Meiden met de voorstelling
Markante Meiden Maken Meer

Gezien op: 29-01-2010 M-Lab in Amsterdam

Marij van den Boom, ‘Puur’

Paulien Adriana, ‘Drift’

Marlies Somers, ‘Ik ben het universum’



In Markante Meiden Maken Meer verzorgen drie heel verschillende dames ieder een eigen minivoorstelling. Dit drieluik vormt een aangenaam en afwisselend avondje uit voor de ontdekker van nieuw cabarettalent. Niet alle meiden beschikken over evenveel vaardigheid om het podium eigen te maken, maar verrassend is het zeker. In een half uur pieken is niet makkelijk, maar het is de kunst om de toeschouwer te laten snakken naar meer.

Marij van den Boom trapt de avond af met een reeks kleine liedjes. Een spetterende opening blijft uit, mede door het ingetogen karakter van haar repertoire. Hoewel zij laat doorschemeren over gedegen zangtalent te beschikken, klinkt haar stem nog voorzichtig en ontbreekt het haar optreden aan overtuigingskracht. Sommige liedjes zijn erg mooi, maar het is vooral veel van hetzelfde.
De korte cabaretintermezzo’s daarentegen geven wat pit aan het geheel; het uitbouwen van deze onderdelen en een vleugje charme zou haar voorstelling naar een hoger niveau tillen. Zo verdient ook de styling aandacht; haar kledingkeuze is wat ongelukkig en vloekt bij het enige decorstuk; een onooglijke, gifgroene fatboy zitzak. Van den Boom heeft waarschijnlijk meer in huis dan ze laat zien.



Paulien Adriana is al meer thuis op het podium. Vrij ontspannen vertelt zij een verhaal over de zoektocht naar oerdrift, de ware en uiteraard zichzelf. Zij vergroot haar impulsiviteit en naïviteit uit tot een aandoenlijke karikatuur. In de jungle van Venezuela kan de romantiek van haar avontuur niet anders dan teleurstellen; het is afzien in het oerwoud.

Adriana is bijzonder geestig, op het moment dat je haar kunt volgen. Zij steunt nogal zwaar op het verhaal en zodra dit wollige vormen aanneemt, raak je haar ook langzaam kwijt. Misschien staat zij wel onnodig in de schaduw van de vertelling en verdient zij het zelf meer aandacht op te eisen. Aardig gevonden zijn de intelligentere, creatieve verbeeldingen die zij subtiel door het verhaal vlecht. Ook zijn haar liedjes mooi gezongen, hoewel de Engelse uitspraak her en der wat hapert.



Na deze twee bescheiden optredens doet de energieke Marlies Somers een frisse wind over het podium waaien. Zij zegt te kiezen voor ego-cabaret; lekker veel over haar eigen problemen praten. Ze knuffelt met het publiek, laat het ene na het andere stemmetje de revue passeren en laat zich helemaal gaan. Gedurende haar relaas slaan regelmatig de stoppen door en komt er een duistere, gilles-de-la-tourette-achtige kant naar boven.

Somers geeft een geheel eigen draai aan poëzie en dicht op hilarische wijze de wereld aan en uit elkaar, zodat bijna niet opvalt hoe knap het is wat ze doet. Ook haar zang is waanzinnig en haar liedje blijft zelfs prachtig als ze het zelf parodieert als Chinese of Christina Aguilera. Somers steelt op overtuigende wijze de show en weet alle dertig minuten te boeien.



Voor ieder wat wils tijdens deze cabaretavond; drie zeer uiteenlopende vrouwen met drie heel andere interpretaties van het vak. Van den Boom heeft de pech zich niet echt te kunnen onderscheiden van de prima zangstemmen én komische kwaliteiten van haar collega’s. En het nadeel -of wellicht voordeel- van een drie-eenheid is dat al snel opvalt wie star quality heeft en wie minder. Zowel Van den Boom als Adriana hebben dan weer de pech dat de kleine Somers met kop en schouders boven hen uitsteekt. Zij zal het podium niet lang meer hoeven delen.

Lieke van den Brink