Recensie Leids Cabaret Festival
Absurdisme wint in Leiden

Leids Cabaret Festival met de voorstelling
Finale Leids Cabaret Festival 2017

Gezien op: 11-02-2017 De Leidse Schouwburg, Leiden

De finale van het 39ste editie van het Leids Cabaret Festival werd gedomineerd door het absurdisme. Het leverde voor het publiek het publiek een gemengde avond op. Drie totaal verschillende genres waarin als grootste gemene deler veel absurdistische humor zat verwerkt. En een finale met twee groepen. Dat is sinds de uitvinding van de stand-up niet vaak voorgekomen. Het absurdistische Vlaamse trio de Hygiëna’s ging met de juryprijs naar huis.

De groep “PS en zo is het leven” opende de avond. De groep, bestaande uit Lot van Os (zang, piano, gitaar), Suzanne Slachmuijlders (zang, gitaar), Wouter van Itterzon (drums, zang) en Marjolijn Nestelaar ( basgitaar, zang), zorgde niet voor een al te sterke opening. Ze zingen veel liedjes die voornamelijk door Lot van Os aan elkaar worden gepraat. Het geheel is nogal statisch en de voorstelling is tergend traag opgebouwd. De liedteksten zijn voornamelijk gevoelsassociaties. Na een kwartier vraag je je oprecht af wat deze groep eigenlijk doet in de finale van een cabaretfestival. Met cabaret heeft het weinig te maken. Het is meer muziektheater. Gaandeweg zingt “PS” wel een paar mooie liedjes zoals “Water” en “We zijn allemaal bang”, maar het is niet voldoende om te overtuigen. Grappen worden er nauwelijks gemaakt. Het aantal gniffelmomenten zijn op de vingers van één hand te tellen en worden veroorzaakt door een paar grapjes met een licht absurdistische invalshoek. Dit lijkt meer uit de koker van een regisseur te komen, dan uit de groep zelf.

Felix Heezemans is de enige solist in deze finale. Hij probeerde het al eens eerder op Cameretten in 2014 en bleef daar steken in de halve finale. In Leiden was hij wel goed voor een finaleplek. Felix bouwt zijn voorstelling rustig op. Hij begint met een verhandeling over hoe belangrijk ambiance is en ontpopt zich tot de moppersmurf van het festival. Felix combineert een standupstijl met licht absurdistische humor. Al snel heeft hij de lachers op zijn hand een scoort hij met de imitatie van een klagende burger die al om 9 uur ’s ochtends bij de gemeente aan de telefoon hangt. Een leuk opgebouwde tirade met half onverstaanbaar gemurmel dat op de juiste momenten de juiste herkenbare woorden bevat. Hetzelfde kunstje past hij nog een keer toe bij als hij een medewerker van de Praxis neerzet. De humor van Felix is lekker absurdistisch, maar de ondertoon in zijn voorstelling is stelselmatig negatief. Hij kankert er een half uur lustig op los. Over loktieners, stadswachten, sigarettenverkopers, mensen in de trein, het draaiorgel in Utrecht en hij sluit zijn voorstelling af met een vrij hilarische tirade over rucola sla. Behalve de lach zit er verder geen enkele gelaagdheid in en blijft hij hangen in een eendimensionaal half uur waarbij hij negatief kankeren tot kunst heeft verheven.

Het Vlaamse trio de Hygiëna’s mag het festival afsluiten. Tom De Rons, Jeroen Maris en David Vennix, brengen typisch Vlaams absurdisme. Niets nieuws onder de zon, maar wel sterk uitgevoerd. Ze openen de voorstelling met een Middeleeuws heldendicht. Het is meteen grappig. De vrolijke, olijke en positieve energie slaat direct over op de zaal. De heren hebben zichtbaar plezier in hun eigen hersenspinsels. Het is een aaneenschakeling van absurdistische vondsten die erg vermakelijk zijn, maar ook weinig om het lijf hebben. Soms zijn ze zelf ronduit flauw, maar deze jongens komen overal mee weg. Tussen hun liedjes en sketches door zitten repeterende stukjes reclames waar ze veel losse knotsgekke wendingen in hebben verwerkt. Daarnaast zingen ze enkele grappige liedjes, zoals bijvoorbeeld een heuse ode op de stad Leiden of een totaal absurdistisch epos over hoe ze elkaar hebben leren kennen. Ze sluiten af met een protest rap over het milieu.

De jury achtte de Hygiëna’s de beste van de avond vanwege hun “van veel fantasie getuigende absurdistische invallen”. Het publiek beloonde Felix Heezemans met de publieksprijs. De finalisten zijn vanaf maart tot en met juni te zien in de Nederlandse theaters.

Tim van der Sluijs