Recensie Alex Klaasen, Tina de Bruin en Rop Verheijen
Hysterische kerstrevue relativeert

Alex Klaasen, Tina de Bruin en Rop Verheijen met de voorstelling
Spuitsneeuw, een kerstrevue met ballen

Gezien op: 15-11-2013 Theater De Veste, Delft

Op papier is de kerstrevue ‘Spuitsneeuw’ te hysterisch voor woorden. Werkelijk alle kerstige toeters en bellen zijn van stal gehaald: dansende sneeuwpoppen, zingende kalkoenen en rendieren in de Betty Ford-kliniek. Zie daar maar eens publiek voor te vinden. Maar Alex Klaasen, Tina de Bruin en Rop Verheijen weten de hysterie nog aardig te doseren, waardoor een voorstelling overblijft die in de opgefokte decembertijd vol verwachtingen toch best een welkom stukje relativering biedt.

De voorstelling bestaat uit een aaneenschakeling van korte scènes en liedjes met typetjes die van clichés aan elkaar hangen. Rode draad is het moderne sprookje ‘Stacey en de toversigaretten’, over een zwerfster die de kou en ellende probeert te ontvluchten met behulp van haar toversigaretten. De harde werkelijkheid is dat zij wordt verkracht door de Kerstman. Ach, het is weer eens wat anders dan de zwavelstokjes en de hereniging van Stacey en haar overleden grootmoeder is zelfs bijna ontroerend.

Nog een terugkerend verhaal gaat over het kerstfeest van Christine, Joke en Els, drie vriendinnen van middelbare leeftijd. Dankzij gezellige kersttruien, opgevulde broeken en een Brabants accent zijn de karikaturen compleet. Als ze niet alle drie dezelfde verwachtingen van de kerst blijken te hebben en maar langs elkaar heen blijven praten, toont de tere mensenziel binnen alle idiotie van de scène zijn ware aard. Het is triestigheid ten top, bijna niet om aan te zien, en niets is zo hilarisch als dat.

Hoewel Rop Verheijen en vooral ook Tina de Bruin hun komische talenten volop kunnen etaleren, steelt Alex Klaasen in iedere scène de show. Hij transformeert moeiteloos van de aandoenlijke Stacey naar moeke Christine of een geile bejaarde. De liedjes worden prachtig gezongen en krijgen af en toe zowaar bijna betekenis. En Sinterklaas zal nooit meer hetzelfde zijn na zijn interpretatie van de goedheiligman. Het is een vreemd soort heiligschennis die ontnuchterend werkt en de Pietendiscussie laat verbleken.

Bij gebrek aan een witte kerst grijpen we naar de spuitsneeuw om dat echte kerstgevoel te veinzen. Dat is zo’n beetje de basis van deze doldwaze anti-kerstshow. Nee, het gaat nergens over en van noodzaak heeft deze voorstelling geen last. Maar voor wie nog even wil ontspannen voor hij aan de 14 kerstdiners mag verschijnen kan een dosis ‘Spuitsneeuw’ geen kwaad. Er moet even een knop om, maar als dat eenmaal lukt, is dit een kerstfeest waar ook de grootste kersthater nog even heerlijk van nagloeit.

Lieke van den Brink