Recensie Herman in een bakje Geitenkwark


In de huiskamer bij vier stemvirtuozen

Herman in een bakje Geitenkwark met de voorstelling
Herman in een bakje Geitenkwark 2

Gezien op: 16-12-2015 De Kleine Komedie, Amsterdam

De vier mannen van Herman in een bakje geitenkwark zijn mannen met passie voor zang, ritme en musical. Ze toveren het podium in een handomdraai om tot een werkelijk toneel zonder attributen. Alsof we bij de vier mannen in de huiskamer zitten, mee mogen luisteren naar lichtvoetige grappen, onderonsjes en de vier totaal verschillende karakters mogen ontdekken vanachter een doorschijnend doek. We belanden in de ruimte of worden meegesleurd in een krijgsgevecht. De vier typetjes produceren zelf alle geluiden en dat maakt de voorstelling in combinatie met de prachtige a capella zang tot een echte show. Avontuur en kippenvel, afgewisseld met veelal droge grappen. Het is zo’n avond waarvan je van te voren niet kunt bedenken hoe die afloopt. De première van Herman in een bakje geitenkwark 2 lijkt een oppervlakkige en luchtige voorstelling met weinig tekstuele inhoud, maar als de kijker dieper graaft, komt hij of zij tot de conclusie toch iets geleerd te hebben.

Eén van de spelers laat het publiek meezingen met het liedje ‘Want we zijn mensen, gewone mensen’ en trekt de mensen moeiteloos mee om lekker hard te zingen. Ze staan op het podium met een bepaalde allure, maar ook met een doe maar lekker normaal-houding – want we zijn immers gewoon mensen – en tillen ongemakkelijkheid naar een hoger level. Wanneer één van de spelers niet langer een mens is maar een levensechte aap, zit het publiek niet langer rustig op de stoel. Het is zeker dat Polle, Rein, Rob en Bennie zeer getalenteerd zijn in het nabootsen van geluiden, het imiteren van dieren en alles wat met muziek te maken heeft; a capella, beatboxen en zelfs rap. Samenwerken en afwisselen gaat in een rap tempo, zonder dat ze zichzelf verliezen in hun rol. Miniheksen, beren en krijgers zijn de personificatie van ons, mensen. Voelen we ons niet altijd in een hokje gestopt? Ze geven een kleurtje aan wat de samenleving met ons doet en hoe we met elkaar moeten omgaan, van racisme tot valsmunterij, van homo’s tot ‘ik zag de tieten van mijn tante’.

Vier herkenbare en toch vreemde geesten op zich, verstoppen door middel van luchtige liedjes, grappige en levensechte sketches belangrijke elementen uit de samenleving tot leven. Ze maken van het podium een echt speelterrein voor muziek en zang, toneel en musical. Een alledaagse cabaretvoorstelling? Goede vraag, maar zeker de moeite waard om deze vier heren met ballen een bezoekje te gunnen in hun huiskamer.

Anne Kleijne