Recensie Jenny Arean & Marijn Brouwers


Tijd voor verbeelding en de kracht van het verhaal

Jenny Arean & Marijn Brouwers met de voorstelling
Theaterconcert

Gezien op: 23-05-2016 Stadsschouwburg Utrecht

Jenny Arean en Marijn Brouwers gaan samen al jaren terug - een tijd waarin ze kortstondig op het podium stonden voor de musical ‘Foxtrot’ uit 2001. In januari 2015 bedacht Brouwers een stout plan, hij vond het welletjes en raapte al zijn lef bij elkaar: het werd echt tijd dat Arean weer op het podium verscheen met haar rijke oeuvre. ‘Ik dacht ik vraag je gewoon, opdat we het nog een keer mogen horen.’ Het samenwerken smaakte naar meer en hoewel Arean het idee aanvankelijk doodeng vond, stemde ze toe. Gelukkig maar, want in dit krachtige muzikale programma komen niet alleen de oude klassiekers en favorieten van Arean aan bod, maar schreef Brouwers ook prachtige nieuwe liedjes voor een prachtig nieuw programma. Intens, opzwepend en robuust tegelijkertijd.

Brouwers verdient lof voor het terughalen van misschien wel dé grootmeesteres van de verhalende liedjes en het Nederlandse kleinkunstlied, maar zelf kan hij er ook wat van. Arean en Brouwers beginnen het theaterconcert met het liedje ‘Met z’n tweeën op het randje van de maan’. Ze gaan volledig in elkaars teksten en gedachten op en maken van de eerste minuten een stralende eenheid. Tijd voor verbeelding en de kracht van het verhalen vertellen. Jammer genoeg zingen Arean en Brouwers maar een paar liedjes samen en bestaat het programma vooral uit solo’s. Ze wisselen elkaar in een fijn tempo af en doen dit op een bijzondere manier: als de één zingt, kijkt de ander bewonderd toe vanaf het plekje op de stoel. De kracht is de persoonlijke benadering en de levenslustigheid van beide chansonniers.

Arean zingt haar meest geliefde liedjes als ‘Zing dan’, ‘Amsterdams parfum’ en het ontroerende lied ‘Joodse vrouw’. Als luisteraar word je helemaal meegetrokken in het vertelde verhaal van het lied, omdat Arean met volle borst en overgave haar liedjes zingt. Ieder woord, iedere zin heeft betekenis en met haar zwierige handgebaren maakt ze van ieder liedje een waar portret. Brouwers lijkt even in het niet te vallen naast Arean, maar krabbelt snel omhoog. Op zijn best is Brouwers in het ironische en hilarische liedje ‘De kleinzoon’. Hij zingt over ouders die reageren op drie homoseksuele zonen. Ook bij hem mocht het niet baten. ‘Want daar kwam pa weer aan met een voetbal in de hand, terwijl ik net een krans van bloemen had gevlochten.’ Ook het liedje over een klotejeugd is erg grappig – want dat is een absolute goudmijn. ‘Ik heb mogen boffen, maar dat is wel ellendig voor mijn kunst en mijn repertoire.’

Het onverwachte ritme in de chansons houdt de voorstelling spannend, de tijd vliegt voorbij. Beide zangers hebben een warme stem, een onuitputtelijke energie en zingen geen enkele valse noot. Intrigerende persoonlijkheden, die tussen het zingen door sarcastische grappen maken. Arean en Brouwers worden bijgestaan door de muzikanten Marc-Peter van Dijk (piano), Reyer Zwart (contrabas, (bas)gitaar) en Peter van Os (accordeon, trombone). Zij maken de voorstelling af. Ook wij hebben mogen boffen, kleinkunstvoorstellingen als deze worden niet veel meer gemaakt.

Anne Kleijne