Recensie Groninger Studenten Cabaret Festival
Diverse mix van stijlen

Groninger Studenten Cabaret Festival met de voorstelling
Eerste halve finale Groninger Studenten Cabaret Festival

Gezien op: 13-11-2019 Stadsschouwburg, Groningen

33 jaar bulderlachen op het Groninger Studenten Cabaret Festival. Met deze slogan ging de 33ste editie van het grootste studenten cabaret festival van start in de Stadsschouwburg van Groningen. Altijd een fijne entourage en ook elk jaar een prachtig bewegend decor gemaakt door Maurice Koops en Toon de Vries dat een kunstwerk op zich is. De slogan is voor de eerste halve finale niet helemaal gelukkig gekozen. De eerste drie deelnemers schotelen ons met onderhoudende en interessante programma’s een diverse mix van stijlen voor. Maar aan de bulderlach komt eigenlijk alleen Oscar Smit toe.

Alyssa Gonzalez mag het spits afbijten. De 24-jarige Alyssa is net afgestudeerd aan de opleiding Kleinkunst van het Koninklijke Conservatorium Antwerpen. Getogen in Capelle aan den IJssel, maar al vijf jaar wonend in Antwerpen, voelt ze zich Nederlander in België en Belg in Nederland. Het is dan ook logisch dat af en toe de Vlaamse tongval goed te horen is in haar optreden. Met een overdosis aan energie stuitert zij 25 minuten lang over het podium. Met als rode draad haar “gevangenschap” op haar eigen verjaardagsfeest, sleept ze ons mee in haar gedachtewereld die niet bepaald alledaags is. Ze heeft een aparte kijk op volwassenheid, one-nightstands, jonge vrouwen en het vrouwenlichaam. Het is een vleugje absurdistisch en er komen vaak originele en interessante denkbeelden voorbij. “Mijn moeder is lid van een terroristische organisatie, die heet “familie” is een van mijn favoriete zinnen uit haar voorstelling. Toch slaagt Alyssa er deze avond niet in haar originele gedachten te verpakken in voldoende grappen, waardoor de bulderlach bij het publiek uitblijft.

Kai Bodewitz is de Benjamin van dit festival. 19 jaar jong staat hij op het podium. Maar hij doet dat met een bravoure en zelfvertrouwen alsof hij er al jaren staat. Kai is op het podium volledig in zijn element. Hij straalt een aangename rust uit. Zichzelf begeleidend op piano en gitaar brengt hij een vrij klassieke cabaretvorm. Niets nieuws onder de zon bij Kai. Hij zingt met een fijne zangstem zijn liedjes en tussendoor vertelt hij over zijn Poolse moeder. Zij loopt als een rode draad door zijn voorstelling. “Doe ff gewoon”, is dan ook een soort ode aan zijn moeder. Opmerkelijk dat de 19-jarige Kai nu al terug verlangt naar de onbezorgdheid van vroeger. Naar de tijd dat je niets hoefde, geen verantwoordelijkheden had en je nog een nachtkus kreeg van mammie. Dat lijken mij meer teksten voor verdwaalde dertiger met een burn-out dan voor een 19-jarige die aan het begin van zijn volwassen leven staat. Kai zingt degelijke liedjes en vertelt degelijke verhalen, maar nergens wordt het echt bijzonder of gaat het echt swingen.

Oscar Smit mag de eerste avond afsluiten. Oscar probeerde het al eens solo op het Utrechts Cabaret Festival en als duo deed hij al eens mee aan het Leids Cabaret Festival, maar haalde nog nooit de finale. Oscar heeft zich goed warm gelopen de afgelopen jaren en heeft een opmerkelijke groei doorgemaakt die nu wel eens tot de finale of meer zou kunnen reiken. Oscar heeft een beetje een studentikoos image en dat weet hij maar moeilijk van zich af te spelen. Maar dat boeit natuurlijk niet op een studenten cabaret festival. Zijn opening is enorm over de top, maar daarna komt hij al snel to the point. In de 25 minuten die volgen waagt hij zich aan de politiek en maatschappelijk actuele onderwerpen van zijn generatie: de woningmarkt en de planeet met een vermakelijk actueel uitstapje over Ruinerwold. Oscar verpakt zijn maatschappijkritiek in een reeks van goed doordachte grappen. Zijn tirade tegen het doorgeslagen milieufetisjisme van zijn vriend Gijs is sterk in tekst opgebouwd en werkt toe naar een lekker clou. Niet al het materiaal is even sterk. Af en toe lekken er een paar studentikoze grappen tussendoor, maar dat mag de pret niet drukken. Overall maakt Oscar indruk met slimme en sterke grappen en de bulderlach is terecht zijn deel.

Tim van der Sluijs