Recensie Alex Roeka


Roeka is rauw, melancholisch en ontwapenend

Alex Roeka met de voorstelling
Voort!

Gezien op: 26-10-2015 Kleine Komedie, Amsterdam

Alex Roeka, een eenzame wolf, die na een korte sabbatical terugkijkt op de maatschappij die hij eigenlijk niet begrijpt. Hij weet op een directe wijze en zonder schaamte de zwarte bladzijden van het leven bespreekbaar te maken alsof het dagelijkse kost is. Drank, vrouwen en schijt aan alles was het indirecte gevolg van de rustperiode die Roeka tegemoet ging. Een periode waarin hij liever rustig boekjes wilde lezen, maar meestal eindigde in de kroeg. Zo zou een sabbatical niet moeten zijn. 'Ik zakte als een pudding in elkaar en er kwam niets van terecht.'

Roeka laat op een nuchtere en ontwapende manier zien hoe het woord doelloos zijn betekenis kreeg. Hij begon aan zichzelf te twijfelen, aan zijn liedjes en aan zijn hele bestaan. Als volmaakt bedrog. 'Het is niet waar, maar ik voel het wel.'

Totdat hij op doktersadvies weer aan zijn liedjes begon te schrijven, waar hij zijn hele hart en ziel instopte. Voort!, werd zijn nieuwe levensles. Roeka grapt graag over zijn psychiater: 'Hij zei: Liedjes zingen is jouw manier om uit de afgrond te blijven, maar dan geen vrolijke liedjes. Nee, zeker niet. Hoe donkerder je schrijft, hoe dieper je tot jezelf komt.' Daar kon Roeka zichzelf wel in vinden. 'Mijn moeder wilde liever dat ik een maatschappelijke functie zou vervullen, maar ik was te zwak en te dom om me in het leven te kunnen handhaven', grapt hij. Volgens Roeka horen artiesten helemaal niet thuis te zitten, want ''ze zijn immers bezeten van glorie en hun eigen roem'', maar moeten gewoon weer het podium op. En dat deed hij met volle overtuiging.

Met zijn rauwe muziek confronteert hij zijn publiek met melancholische nostalgie en torenhoge sarcasme. Met teksten als 'Ik zing er maar wat tegenaan, het gaat zus, het gaat zo', 'Ik kan alleen nog winnen nu, met de schoonheid van m'n val' en 'Het leven dient toch nergens voor, ik wil leven als een dier', houdt hij de aandacht van het publiek vast. Roeka is liever een wolf, dan een mens. 'Als een wolf een menselijk ding ziet, gaat hij janken.' Hoe ouder Roeka wordt, hoe meer hij aan zijn ouders denkt en zich afvraagt: moeder, had jij niet liever een ander leven gehad?

Roeka communiceert via muziek, Roeka is muziek. Tijdens de première ‘Voort!’ maakt hij een duidelijk statement: Geluk is voor zeikers, het leven is een puinhoop, maar leven moet je toch. Eén ding is zeker, Roeka wint er geen doekjes om. Het is niet zijn stijl om grappig te doen, maar gewoon te zeggen waar het op staat. Hij is er om een statement te maken en te reflecteren over liefde, geluk en over de wereld. Hij sleept het publiek mee in het alledaagse stramien. En nu: Voort!

Anne Kleijne